Odpowiedź :
Ostatnio miałem okazje obejrzeć spektakl Sofoklesa „Król Edyp”. Dramat opowiada o Tebach i ich władcy, królu Edypie.
Reżyserem spektaklu był [właśnie nie wiem] . Swoje zadanie wykonał należycie, spektakl został dopracowany niemal perfekcyjnie. Jego wizja „Króla Edypa” była czymś więcej niż tylko spektaklem teatralnym, odniosłem wrażenie że naprawdę znajduje się w antycznej Grecji i jestem świadkiem tragedii, która wydarzyła się w Tebach. Reżyserowi udało się uzyskać taki efekt poprzez odpowiednie dobranie scenografii, kolorystyki, muzyki, kostiumów, a także genialnej grze aktorskiej i dobrej pracy kamery.
Reżyserem spektaklu był [właśnie nie wiem] . Swoje zadanie wykonał należycie, spektakl został dopracowany niemal perfekcyjnie. Jego wizja „Króla Edypa” była czymś więcej niż tylko spektaklem teatralnym, odniosłem wrażenie że naprawdę znajduje się w antycznej Grecji i jestem świadkiem tragedii, która wydarzyła się w Tebach. Reżyserowi udało się uzyskać taki efekt poprzez odpowiednie dobranie scenografii, kolorystyki, muzyki, kostiumów, a także genialnej grze aktorskiej i dobrej pracy kamery.
Ostatnio miałem okazje obejrzeć spektakl Sofoklesa „Król Edyp”. Dramat opowiada o Tebach i ich władcy, królu Edypie.
Reżyserem spektaklu był Laco Adamik. Swoje zadanie wykonał należycie, spektakl został dopracowany niemal perfekcyjnie. Jego wizja „Króla Edypa” była czymś więcej niż tylko spektaklem teatralnym, odniosłem wrażenie że naprawdę znajduje się w antycznej Grecji i jestem świadkiem tragedii, która wydarzyła się w Tebach. Reżyserowi udało się uzyskać taki efekt poprzez odpowiednie dobranie scenografii, kolorystyki, muzyki, kostiumów, a także genialnej grze aktorskiej i dobrej pracy kamery.
Scenografia jest ascetyczna, składa się z dwóch ogromnych ścian i wyrwy (bramy) między nimi, przez którą wpada ostre, oślepiające światło, a także schodów, które prowadzą do sypialni Edypa (?). Ściany mają ponury kolor, a ich ogrom przytłacza niczym tragedia przytłoczyła Edypa i mieszkańców Teb oraz symbolizuje kruchość człowieka wobec losu. Wyrwa (brama) w murze jest symbolem nadziei dla ludzi, niesie światło prawdy. Tamtędy bowiem przybył posłaniec z Koryntu. Schody do sypialni można natomiast nazwać „schodami losu”, ponieważ stamtąd wyszedł Kreon z krwawą szatą, tam ukazała się prawda małżeńska.
Reżyserem spektaklu był Laco Adamik. Swoje zadanie wykonał należycie, spektakl został dopracowany niemal perfekcyjnie. Jego wizja „Króla Edypa” była czymś więcej niż tylko spektaklem teatralnym, odniosłem wrażenie że naprawdę znajduje się w antycznej Grecji i jestem świadkiem tragedii, która wydarzyła się w Tebach. Reżyserowi udało się uzyskać taki efekt poprzez odpowiednie dobranie scenografii, kolorystyki, muzyki, kostiumów, a także genialnej grze aktorskiej i dobrej pracy kamery.
Scenografia jest ascetyczna, składa się z dwóch ogromnych ścian i wyrwy (bramy) między nimi, przez którą wpada ostre, oślepiające światło, a także schodów, które prowadzą do sypialni Edypa (?). Ściany mają ponury kolor, a ich ogrom przytłacza niczym tragedia przytłoczyła Edypa i mieszkańców Teb oraz symbolizuje kruchość człowieka wobec losu. Wyrwa (brama) w murze jest symbolem nadziei dla ludzi, niesie światło prawdy. Tamtędy bowiem przybył posłaniec z Koryntu. Schody do sypialni można natomiast nazwać „schodami losu”, ponieważ stamtąd wyszedł Kreon z krwawą szatą, tam ukazała się prawda małżeńska.