Najważniejszą osoba w Egipcie był faraon, któremu Egipcjanie oddawali boska cześć. Całe państwo należało do niego. Jego władza była absolutna(despotyczna). Rządy sprawował za pośrednictwem "zastępców", którzy stanowili arystokrację urzędniczą. W II tys. p.n.e w okresie Nowego Państwa dołączyła do tej elity arystokracja wojskowa wywodzącą się z zawodowej kadry oficerskiej.
Ważna rolę w otoczeniu króla i społeczeństwa odgrywali kapłani. Uważano ich za pośredników między ludźmi a bogami w zastępstwie faraona. Ich znaczenie rosło w miarę budowania coraz to nowych świątyń, na rzecz których faraonowie Starego Państwa ofiarowali obszerne grunty i zwalniali je z płacenia podatków. Dzięki temu w okresie Nowego Państwa świątynie stały sie prawdziwa potęgą ekonomiczną i polityczną. Niektórzy faraonowie otwarcie wystepowali przeciwko kapłanom.
Średnia warstwę społeczeństwa egipskiego stanowili rzemieślnicy, kupcy, właściciele zakładów rzemieślniczych i przedstawiciele różnych wolnych zawodów jak np. lekarze i pisarze. Rzemieślnicy zatrudnieni przy wznoszeniu wielkich budowli zorganizowani byli we wspólnoty. W pobliżu budowanych piramid, światyń i innych obiektów powstawały miasteczka, w których zamieszkiwali wraz se swoimi rodzinami.
Warstwę najniższą i zarazem najliczniejszą tworzyli chłopi. Przywiązywani byli do ziemi, która uprawiali. Nie mieli własnych gruntów, a jedynie pracowali na rzecz króla, urzędników, świątyń i wielkich właścicieli ziemskich. Uprawiali zboża - pszenice, jęczmień, proso, a także groch i sałatę. Zajmowali się również hodowla i łowieniem ryb. Żyzna gleba przynosiła najczęściej obfite plony i dlatego Egipt uważano za spichlerz ówczesnego świata. Chłopi jednak większość uzbieranych plonów musieli oddawać właścicielowi ziemi jako podatek, ściągany w sposób bezwzględny. Niezależnie od pracy na roli chłopi musieli wykonywać bezpłatne prace na rzecz państwa, np. przy budowie i konserwacji dróg i kanałów czy przy wznoszeniu piramid.
Niewolników w Egipcie nie było zbyt wielu. Byli to najczęściej jeńcy wojenni. Wykorzystywano ich głownie jako służbę w pałacach i świątyniach.
