Fryderyk Chpin i jego relacje z Polską i Francją

Proszę nie sciagac wszystkiego z neta -.-


Odpowiedź :

Wcześnie rozpoczęta edukacja muzyczna, kulturalna atmosfera w domu, kontakty z muzyką "nieoficjalną", ludową w czasie wakacji we wsi Szafarnia, a przy tym olbrzymi talent - wszystko to złożyło się na zdumiewającą, mimo młodego wieku twórcy, dojrzałość artystyczną. Znany już w Warszawie jako genialny pianista i świetnie zapowiadający się kompozytor, w lipcu 1829 roku wyjechał z koncertami do Wiednia, a roku 1830 na zawsze opuścił Warszawę. Do Polski już nigdy nie wrócił, choć próbował to uczynić po wybuchu powstania listopadowego, a tęsknota za krajem i bliskimi towarzyszyła mu do końca życia. W 1831 roku 21-letni Chopin zamieszkał na stałe w stolicy Francji. Należał do najbardziej znanych Polaków w XIX-wiecznym Paryżu, do czego przyczyniły się - oprócz muzyki - także doskonałe maniery i urok osobisty kompozytora. Sporo podróżował, koncertując w Niemczech, Anglii i Szkocji; bywał w salonach i utrzymywał kontakty ze środowiskami artystycznymi, zawarł liczne znajomości i przyjaźnie z muzykami, malarzami i poetami, m.in. Lisztem, Mickiewicza, Mendelssohnem, Schumannem, Heinem, Delacroix, Rossinim i Norwidem.
ur. 22 lutego lub 1 marca 1810 w Żelazowej Woli. Przedstawiciel muzyki okresu romantyzmu. Nazywany bywa poetą fortepianu.W 1817 r. Fryderyk podjął pierwsze poważniejsze próby kompozytorskie. Z tego okresu pochodzą nieoznaczone numerem opusowym polonezy: zadedykowany Wiktorii Skarbek Polonez g-moll oraz Polonez B-dur. Pierwszy publiczny występ Fryderyka odbył się w 1818 roku w pałacu Radziwiłłowskim. Prasa warszawska opisała go jako "małego Chopinka", "cudowne dziecko" i "drugiego Mozarta". W swoim dzienniku Aleksandra Tańska, siostra Klementyny Hoffmanowej, zanotowała w krótkiej relacji z koncertu: "Było dosyć osób(...) W przeciągu wieczora grał na fortepianie młody Chopin, dziecię w 8. roku, obiecujące, jak twierdzą znawcy, zastąpić Mozarta". 20 września 1818 roku odwiedziła Warszawę carowa Maria Fiodorowna, której Chopin ofiarował dwa swoje tańce polskie. Wójcicki wspomina, że gdy mały Chopin grywał u księcia Konstantego, namiestnika warszawskiego podczas gry Marsza wojskowego wznosił oczy w górę, że książę go pytał: "Co tam patrzysz w górę mały? Czytasz nuty na suficie?". Później Chopin otrzymał od cara pierścień z brylantem, a w Paryżu nawet propozycję zostania nadwornym kompozytorem carskim. Chopin jednak pierścień sprzedał, a propozycję odrzucił.

W latach 1823-1826 Chopin uczył się w Liceum Warszawskim, gdzie pracował jego ojciec. W tych latach zwiedził sporą część Polski. Spędzał wakacje na dworze ks. Antoniego Radziwiłła w Antoninie i bywał u przyjaciół mieszkających w odległych miejscach Polski. Z pobytów w Szafarni (lata 1824-25) wysłał swoje słynne listy – "Kuriery Szafarskie" do rodziców, będące parodią "Kuriera Warszawskiego".
zmarł 17 października 1849 w Paryżu – polski kompozytor i pianista.