w Stasimonie czwartm chór , który do tej pory z wdzięczności do Edypa nie chciał uświadomić sobie całej o nim prawdy, teraz ujrzał potworna rzeczywistość, która pokonała Edypa i jego rodzine. Śpiewa o kruchości ludzkiego losu, o niemożliwości szczęscia na ziemi. Jest to pieśn-płacz nad marnością i znikomoscią powodzenia i chwały, jaka cieszyl się Edyp. Władca nie ma żadnej winy a straszny los który go spotkał nie jest karą. Edyp jest pozbawiony mozliwości dokonania jakiegokolwiek pomyślnego dla siebie wyboru. Jego działania służące zmianie przeznaczenia są daremne, ponieważ człowiekiem rzadzą siły wyższe- fatum, wyroki boskie, prawa natury.