n - główna liczba kwantowa, z niej wyliczamy ile elektronów mieści się na danej orbicie (powłoce), przyjmuje ona wartości natuiralne tzn. n=1,2,3,4.....
wzór na ilość elektronów na danej powłoce ; 2n²
l - orbitalna liczba kwantowa, za jej pomocą wyliczamy liczbę elektronów mogących zapełniać podpowłokę, przyjmuje on a wartości l=0,1,2,3,...,n-1
wzór na ilość elektronów na podpowłoce; 2(2l+1)
m - magnetyczna liczba kwantowa, przyjmuje wartości m = -l,-(l-1)...,0,... (l-1), l;
tak, więc:
n = 3
l = 0,1,2
m = {0} dla l=0; {-1,0,1) dla l=1; {-2,-1,0,1,2} dla l=2
