Odpowiedź :
Polecam sciaga.pl tam jest kilka prac na temat
nie można kopiować więc musisz sam(a) przeczytać
nie można kopiować więc musisz sam(a) przeczytać
Klęska powstania listopadowego przyczyniła się do podziału polskiej literatury na dwa nurty: emigracyjny i krajowy. Na emigracji przebywali wielcy poeci: Mickiewicz, Słowacki, Krasiński, później Norwid, a także Chopin czy filozof J.M. Hoene-Wroński oraz historyk i polityk J. Lelewel. Twórczość poetów emigracji związana była z problematyką narodową ukazywaną zazwyczaj w perspektywie religijnej (mesjanizm), z pytaniem o sposób odzyskania niepodległości przez Polskę i jej przyszły kształt (pojawia się tu również wątek rozrachunku z przeszłością). Romantyzm polski ewoluuje w ten sposób od literatury ku polityce i odchodzi od koncepcji indywidualizmu, eksponując związek jednostki ze zbiorowością.
Po klęsce powstania listopadowego elita polskich intelektualistów i inteligencji znalazła się w Europie Zachodniej, przede wszystkim w Paryżu, ale i w Londynie czy Brukseli. W Paryżu powstał polski ośrodek kulturowy (drukarnia i księgarnia E. Januszkiewicza, Biblioteka Polska), wydawano polskie czasopisma („Trzeci Maj”, „Pielgrzym Polski”, „Demokrata Polski”), swoją działalność prowadziły towarzystwa naukowe i literackie (Towarzystwo Literackie), a także stronnictwa polityczne (Hotel Lambert – stronnictwo arystokratyczno-monarchistyczne skupione wokół księcia A.J. Czartoryskiego; demokratyczny Komitet Narodowy Polski J. Lelewela; Towarzystwo Demokratyczne Polskie czy Gromady Ludu Polskiego).
Na emigracji toczyły się dyskusje rozrachunkowe związane z powstaniem listopadowym. Ich echem jest zawarte w Kordianie Słowackiego Przygotowanie.
Specyficznym fenomenem emigracji było Koło Towiańczyków – mistyczna sekta skupiona wokół duchowego przywódcy – A. Towiańskiego oraz Mickiewicza (od 1842 r.). Koło to stawiało sobie za cel duchowe doskonalenie człowieka przez odnowienie jego religijności, kładąc nacisk na odrodzeńczy charakter cierpienia. W ten sposób dawało emigrantom wiarę w sens istnienia w obcej im rzeczywistości.
Stopniowo wszakże życie emigracji zaczęło zamierać, coraz częstsze stają się różnego rodzaju konflikty związane z życiem wygnańców bezskutecznie oczekujących na powrót do ojczyzny.
Po klęsce powstania listopadowego elita polskich intelektualistów i inteligencji znalazła się w Europie Zachodniej, przede wszystkim w Paryżu, ale i w Londynie czy Brukseli. W Paryżu powstał polski ośrodek kulturowy (drukarnia i księgarnia E. Januszkiewicza, Biblioteka Polska), wydawano polskie czasopisma („Trzeci Maj”, „Pielgrzym Polski”, „Demokrata Polski”), swoją działalność prowadziły towarzystwa naukowe i literackie (Towarzystwo Literackie), a także stronnictwa polityczne (Hotel Lambert – stronnictwo arystokratyczno-monarchistyczne skupione wokół księcia A.J. Czartoryskiego; demokratyczny Komitet Narodowy Polski J. Lelewela; Towarzystwo Demokratyczne Polskie czy Gromady Ludu Polskiego).
Na emigracji toczyły się dyskusje rozrachunkowe związane z powstaniem listopadowym. Ich echem jest zawarte w Kordianie Słowackiego Przygotowanie.
Specyficznym fenomenem emigracji było Koło Towiańczyków – mistyczna sekta skupiona wokół duchowego przywódcy – A. Towiańskiego oraz Mickiewicza (od 1842 r.). Koło to stawiało sobie za cel duchowe doskonalenie człowieka przez odnowienie jego religijności, kładąc nacisk na odrodzeńczy charakter cierpienia. W ten sposób dawało emigrantom wiarę w sens istnienia w obcej im rzeczywistości.
Stopniowo wszakże życie emigracji zaczęło zamierać, coraz częstsze stają się różnego rodzaju konflikty związane z życiem wygnańców bezskutecznie oczekujących na powrót do ojczyzny.