-> w wierszu zastosowano inwersje (pierś moja, krew moja) i jest to główna figura stylistyczna
->rymy ABBA - kompozycja klamrowa
->te krótkie wiersze nazywamy POCAŁUNKI
sytuacja komunikacyjna w wierszu - liryka bezpośrdnia, wyznania. Opis przeżyć na chwilę przed śmiercią.
1 linijka - słabnie oddech
2 linijka - krew przestaje pulsować. Krew=symbol życia, żywotności, witalizmu
3 i 4 linijka - porównanie zmarszczek do sieci pajęczej - drobne, gęsto usiane, cienkie ALE też śmiercionośne. Pająk w nie chwyta swoją ofiarę. I tu jest tak samo. Podmiot jest schwytany w tą sieć. Jest to synonim starości, niedołężności. Leży, bo nie może już wstać z łóżka. Spętany chorobą, niemocą, starością. Cicha, bo staruszka, nie ma siły, aby krzyczeć.
Opis samotnej śmierci.
Motyw śmierci ujęty w formie pars pro toto - część za całość. Jest pierś i krew, ale chodzi o całe ciało. W drugiej części porównanie z elementem animalizacji. Jest to próba pokazania śmierci w bardziej "przystępny sposób", aby ją móc pojąć i zrozumieć. Aby się z nią oswoić, dlatego autorka używa takich środków.
Nie wiem, czy o to ci chodziło, ale generalnie zaanalizowałam i zinterpretowałam Ci ten wiersz. Mam nadzieję, że pomogłam mimo późnej pory :P
