Odpowiedź :
Energia - podstawowa wielkość fizyczna wyrażająca zdolność do wykonywania pracy
Energia - skalarna wielkość fizyczna opisująca stan materii i zdolność materii do wykonania pracy lub spowodowania przepływu ciepła. Jest wielkością addytywną i zachowawczą.
Energia występuje w różnych rodzajach. Procesy fizyczne, mogą być postrzegane jako przemiany energii.
Przykłady form energii:
energia mechaniczna
energia kinetyczna
energia potencjalna
energia cieplna
energia elektryczna
energia chemiczna
energia jądrowa
energia potencjałów termodynamicznych
Energię we wzorach fizycznych zapisuje się najczęściej za pomocą symbolu E.
Jednostką energii w układzie SI jest dżul (1J).
stabilności jąder atomowych w zależności od składników
Wielkością charakteryzującą stabilność jąder atomowych jest energia wiązania jądra. Im wyższa energia tym wyższa trwałość jądra atomowego.
Trwałe jądra mają pierwiastki, w których:
Ln/Lp=(1-1,6)
gdzie Ln- liczba neuronów
Lp- liczba protonow
Liczba masowa A < 209
W innych przypadkach jądra ulegają samorzutnym rozpadom, wśrod ktorych wyróżnia się:
1. Przemianę α: polega ona na emisji cząstek α (jąder helu 4 nad 2 He ), składających się z dwóch protonów i dwóch neutronów. W wyniku przemiany powstaje nowy pierwiastek o liczbie atomowej mniejszej o 2 i liczbie masowej
mniejszej o 4.
2. Przemianę β-: polega ona na emisji cząstek β-, czyli elektronów, pochodzących z rozpadu neutronów w jądrze atomowym. W wyniku tej przemiany tworzą się atomy pierwiastków o takiej samej liczbie masowej oraz liczbie
atomowej o 1 większej od liczby atomowej pierwiastka wyjściowego.
3. Przemiana β+ – polega na emisji z jądra atomowego elektronu dodatniego (pozytonu) powstałego w wyniku rozpadu protonu na neutron, pozyton i neutrino. W wyniku emisji pozytonu następuje zmniejszenie liczby atomowej o 1 przy zachowaniu tej samej wartości liczby masowej nuklidu.
średnia energia wiązania jądra atomowego
energia potrzebna do rozdzielenia układu na jego elementy składowe. Pojęcie to używane jest najczęściej w fizyce jądrowej i dotyczy wówczas jądra atomowego. Energia wiązania jądra atomowego określa energię potrzebną do rozdzielenia jądra atomowego na protony i neutrony. Energia wiązania jest ważnym kryterium decydującym o trwałości jądra atomowego.
Używa się też pojęcia energia wiązania ostatniego nukleonu.
W związku z równoważnością masy i energii, energię wiązania można obliczyć na podstawie różnicy mas jądra i nukleonów, z których jest zbudowane. Energią jest różnica mas, tj. masa nukleonów tworzących jądro, wziętych każdy z osobna, i masy jądra, pomnożona przez c2, gdzie c = 3 * 108 m/s jest prędkością światła w próżni.Wykres energii wiązania na nukleon od liczby nukleonów w jądrze, czyli od liczby masowej A, jest krzywą, która szybko narasta dla małych liczb masowych a stopniowo opada dla dużych. Wynika stąd, że dla pierwiastków lekkich (o małej liczbie masowej) syntezie nukleonów jąder towarzyszy wydzielanie się energii, zaś w przypadku pierwiastków ciężkich (o dużej liczbie masowej) wydzielanie energii towarzyszy rozszczepianiu, czyli podziałowi jąder. Z tego również powodu jądra pierwiastków lekkich charakteryzują się dużą trwałością, zaś jądra pierwiastków ciężkich mają tendencję do rozpadu. Reakcje jądrowe łączenia jąder przeprowadzane tak, aby uzyskać wyraźny wzrost energii wiązania, mogą być obfitym źródłem energii jądrowej. Reakcje syntezy lekkich jąder (np. synteza helu). W przypadku reakcji rozpadu lub rozszczepienia energia wiązania jądra musi być mniejsza niż energia wiązania produktów reakcji (np. rozpad uranu).
Z wykresu wynika również, że największą energię wiązania na nukleon ma jądro żelaza. Jest to przyczyną względnie dużej obfitości żelaza we Wszechświecie
Energia - skalarna wielkość fizyczna opisująca stan materii i zdolność materii do wykonania pracy lub spowodowania przepływu ciepła. Jest wielkością addytywną i zachowawczą.
Energia występuje w różnych rodzajach. Procesy fizyczne, mogą być postrzegane jako przemiany energii.
Przykłady form energii:
energia mechaniczna
energia kinetyczna
energia potencjalna
energia cieplna
energia elektryczna
energia chemiczna
energia jądrowa
energia potencjałów termodynamicznych
Energię we wzorach fizycznych zapisuje się najczęściej za pomocą symbolu E.
Jednostką energii w układzie SI jest dżul (1J).
stabilności jąder atomowych w zależności od składników
Wielkością charakteryzującą stabilność jąder atomowych jest energia wiązania jądra. Im wyższa energia tym wyższa trwałość jądra atomowego.
Trwałe jądra mają pierwiastki, w których:
Ln/Lp=(1-1,6)
gdzie Ln- liczba neuronów
Lp- liczba protonow
Liczba masowa A < 209
W innych przypadkach jądra ulegają samorzutnym rozpadom, wśrod ktorych wyróżnia się:
1. Przemianę α: polega ona na emisji cząstek α (jąder helu 4 nad 2 He ), składających się z dwóch protonów i dwóch neutronów. W wyniku przemiany powstaje nowy pierwiastek o liczbie atomowej mniejszej o 2 i liczbie masowej
mniejszej o 4.
2. Przemianę β-: polega ona na emisji cząstek β-, czyli elektronów, pochodzących z rozpadu neutronów w jądrze atomowym. W wyniku tej przemiany tworzą się atomy pierwiastków o takiej samej liczbie masowej oraz liczbie
atomowej o 1 większej od liczby atomowej pierwiastka wyjściowego.
3. Przemiana β+ – polega na emisji z jądra atomowego elektronu dodatniego (pozytonu) powstałego w wyniku rozpadu protonu na neutron, pozyton i neutrino. W wyniku emisji pozytonu następuje zmniejszenie liczby atomowej o 1 przy zachowaniu tej samej wartości liczby masowej nuklidu.
średnia energia wiązania jądra atomowego
energia potrzebna do rozdzielenia układu na jego elementy składowe. Pojęcie to używane jest najczęściej w fizyce jądrowej i dotyczy wówczas jądra atomowego. Energia wiązania jądra atomowego określa energię potrzebną do rozdzielenia jądra atomowego na protony i neutrony. Energia wiązania jest ważnym kryterium decydującym o trwałości jądra atomowego.
Używa się też pojęcia energia wiązania ostatniego nukleonu.
W związku z równoważnością masy i energii, energię wiązania można obliczyć na podstawie różnicy mas jądra i nukleonów, z których jest zbudowane. Energią jest różnica mas, tj. masa nukleonów tworzących jądro, wziętych każdy z osobna, i masy jądra, pomnożona przez c2, gdzie c = 3 * 108 m/s jest prędkością światła w próżni.Wykres energii wiązania na nukleon od liczby nukleonów w jądrze, czyli od liczby masowej A, jest krzywą, która szybko narasta dla małych liczb masowych a stopniowo opada dla dużych. Wynika stąd, że dla pierwiastków lekkich (o małej liczbie masowej) syntezie nukleonów jąder towarzyszy wydzielanie się energii, zaś w przypadku pierwiastków ciężkich (o dużej liczbie masowej) wydzielanie energii towarzyszy rozszczepianiu, czyli podziałowi jąder. Z tego również powodu jądra pierwiastków lekkich charakteryzują się dużą trwałością, zaś jądra pierwiastków ciężkich mają tendencję do rozpadu. Reakcje jądrowe łączenia jąder przeprowadzane tak, aby uzyskać wyraźny wzrost energii wiązania, mogą być obfitym źródłem energii jądrowej. Reakcje syntezy lekkich jąder (np. synteza helu). W przypadku reakcji rozpadu lub rozszczepienia energia wiązania jądra musi być mniejsza niż energia wiązania produktów reakcji (np. rozpad uranu).
Z wykresu wynika również, że największą energię wiązania na nukleon ma jądro żelaza. Jest to przyczyną względnie dużej obfitości żelaza we Wszechświecie
Energia - podstawowa wielkość fizyczna wyrażająca zdolność do wykonywania pracy
Jądra atomowe są nadzwyczaj trwałymi tworami, które nie rozkładają się na części składowe ani pod wpływem wysokich temperatur, ani pod wpływem najwyższych osiągalnych ciśnień. Energia wiązania nukleonów musi być zatem bardzo duża. Trwałość jąder atomowych jest w znacznym stopniu określona przez liczbę i stosunek ilości różnych nukleonów. Dla trwałych, lekkich jąder jest słuszna zależność Z = N. Jądra z Z > 83 nie są już trwałe, ponieważ wszystkie pierwiastki za bizmutem mają tylko izotopy promieniotwórcze.
Energia wiązania - energia potrzebna do rozdzielenia układu na jego elementy składowe, Energia wiązania jądra atomowego określa energię potrzebną do rozdzielenia jądra atomowego na protony i neutrony. Energia wiązania jest ważnym kryterium decydującym o trwałości jądra atomowego.
Jądra atomowe są nadzwyczaj trwałymi tworami, które nie rozkładają się na części składowe ani pod wpływem wysokich temperatur, ani pod wpływem najwyższych osiągalnych ciśnień. Energia wiązania nukleonów musi być zatem bardzo duża. Trwałość jąder atomowych jest w znacznym stopniu określona przez liczbę i stosunek ilości różnych nukleonów. Dla trwałych, lekkich jąder jest słuszna zależność Z = N. Jądra z Z > 83 nie są już trwałe, ponieważ wszystkie pierwiastki za bizmutem mają tylko izotopy promieniotwórcze.
Energia wiązania - energia potrzebna do rozdzielenia układu na jego elementy składowe, Energia wiązania jądra atomowego określa energię potrzebną do rozdzielenia jądra atomowego na protony i neutrony. Energia wiązania jest ważnym kryterium decydującym o trwałości jądra atomowego.