2. Dokonaj streszczenia logicznego tekstów według schematu. Jaka jest teza tekstu? " nie potrafili oni trozumieć w sposób racjonalny. KARTA PRACY Jakie argumenty przemawiają za tą tezą? Jakie przykłady dowodzą słuszności argumentów? Narcyz mógł być bohaterem pouczającej powiastki, mówiącej, do czego prowadzi bezkrytyczne zapatrzenie w siebie, ale mógł być także bohaterem tragicznym, dociekającym istoty swego losu, zmagającym się z przeznaczeniem; mógł być zarówno pięknym głuptaskiem, który niczego poza sobą nie jest w stanie zobaczyć, jak bohaterem, którego zasadniczą pasją jest poznanie, przede wszystkim - samego siebie. Narcyz stał się określeniem pewnego typu stosunku człowieka do własnego ,,ja". [...] W wersjach uproszczonych, sięgających tradycji dawnych alegorii, z Narcyzem wiążą się przede wszystkim wyobrażenia próżności. Gdyby jednak do nich ograniczyć sens opowieści, byłby to tylko dość żałosny i ubogi przykład natrętnej dydaktyki. [...] Narcyz [...] stanowi [...] przede wszystkim problem intelektualny: zastanawia się nad swym położeniem, osobliwym i tragicznym - i sam dla siebie jest przepaścią. Jest także dlatego, że stał się sam dla siebie - innym, że - zakochany w sobie - spełnia role przeznaczone dla różnych osób. Stąd związek z dwoma tak ważnymi motywami czy wyobrażeniami: sobowtóra i odbicia, wyobrażeniami blisko z sobą spokrewnionymi, skoro najdonioślejsze w obydwu jest zdwojenie. [...] Zwierciadło pokazuje człowiekowi jego fizyczność, ale także podsuwa mu problemy, odbicie podlega interpretacji, zmusza do pytań o własną tożsamość i własne położenie. Powstaje kwestia, co się właściwie w lustrze widzi. [...] Odbicie wnosi element zawieszenia, pozwala, by człowiek obcował sam ze sobą. Ale czy tak jest rzeczywiście? Gdy Narcyz - powiada Sartre - chce dotknąć swego odbicia, spotyka tylko abstrakcję, pustą formę nicości. [...] Narcyz jest bohaterem poznania, bohaterem kontemplacji. Kontempluje wszakże nie swą urodę, [...] kontempluje przede wszystkim swą sytuację w świecie, poddaje refleksji możliwości poznania, nie tylko własne, ale [...] człowieka w ogólności. Zatopiony w kontemplacji Narcyz skazany jest na samotność. [...] Samotność ta jest zrządzeniem losu, które prowadzi do katastrofy, ale także wartością. Michał Głowiński, Narcyz i jego odbicia [w:] tegoż, Mity przebrane, Kraków 1994, s. 55-83.