1. Przeczytaj poniższy fragment, Mikołaj Sęp Szarzyński Sonet IV O krótkości i niepewności na świecie żywota człowieczego O moc, o rozkosz, o skarby pilności, Choćby nie darmo były, przedsie szkodzą, Bo nasze chciwość od swej szczęśliwości Własnej (co Bogiem zowiemy) odwodzą Niestałe dobra! O, stokroć szczęśliwy, Który tych cieniów wczas zna kształt prawdziwy! a następnie: a) Wyjaśnij, w czym poeta upatruje szczęście? ............................................................................................................................................................................................... ............................................................................................................................................................................................... ............................................................................................................................................................................................... b) Wypisz i zinterpretuj określenia dotyczące Boga. ............................................................................................................................................................................................... ............................................................................................................................................................................................... ............................................................................................................................................................................................... c) Objaśnij, co szkodzi człowiekowi i dlaczego. ............................................................................................................................................................................................... ............................................................................................................................................................................................... ............................................................................................................................................................................................... 2. Nazwij środek poetycki, który dominuje w podanym fragmencie: a) Mikołaj Sęp Szarzyński O krótkości i niepewności na świecie żywota człowieczego (fragment) A chciwa może odciąć rozkosz nędzą Śmierć - tuż za nami spore czyni kroki! .................................................................. b) Jan Andrzej Morsztyn O swej pannie Biały jest polerowny alabastr z Karrary, Białe mleko przysłane w sitowiu z koszary, Biały łabęć i białym okrywa się piórem, Biała perła nieczęstym zażywana sznurem, Biały śnieg świeżo spadły, nogą nie deptany, Biały kwiat lilijowy za świeża zerwany, Ale bielsza mej panny płeć twarzy i szyje Niż marmur, mleko, łabęć, perła, śnieg, lilije. ............................................................................. c) J. A. Morsztyn, CUDA MIŁOŚCI (fragment) Jak żyję, serca już nie mając? Nie żyjąc, jako ogień w sobie czuję? ............................................................. 3. Przeczytaj poniższy utwór, a nastepnie J. A. Morsztyn, Do trupa Leżysz zabity i jam też zabity, Ty – strzałą śmierci, ja – strzałą miłości, Ty krwie, ja w sobie nie mam rumianości, Ty jawne świece, ja mam płomień skryty. Tyś na twarz suknem żałobnym nakryty, Jam zawarł zmysły w okropnej ciemności, Ty masz związane ręce, ja, wolności Zbywszy, mam rozum łańcuchem powity. Ty jednak milczysz, a mój język kwili, Ty nic nie czujesz, ja cierpię ból srodze, Tyś jak lód, a ja w piekielnej śreżodze. Ty się rozsypiesz prochem w małej chwili, Ja się nie mogę, stawszy się żywiołem Wiecznym mych ogniów, rozsypać popiołem.
a. wyjaśnij na czym polega koncept, którym posłużył sie poeta.