"Rozłączenie" to wiersz Juliusza Słowackiego, który powstał w 1835 roku nad szwajcarskim jeziorem Leman. Przyjmuje się, że jego adresatką jest matka poety, Salomea.
Kompozycja wiersza "Rozłączenie":
Ze względu na budowę świata przedstawionego wiersz dzieli się na dwie części.
- Pierwsza część to opis charakteru, codziennych czynności oraz przestrzeni, w jakiej żyje adresatka wiersza (od pierwszej do trzeciej zwrotki). Dokonując tego opisu, podmiot liryczny chce pokazać, jak dobrze zna kobietę i jak łatwo może ją sobie przywołać w wyobraźni.
- Część druga to opis krajobrazu, w jakim znajduje się podmiot liryczny (od czwartej do ósmej zwrotki). Wie on, że kobieta, do której się zwraca, nigdy nie była w tym miejscu i prawdopodobnie nigdy nie będzie. Pragnie więc, żeby przynajmniej odtworzyła je w wyobraźni. W ten sposób będą mogli połączyć się chociaż duchowo.
- Na kompozycję składają się zatem dwa motywy krajobrazowe. Pierwszy opisuje drzewa, ogród, kwiaty (miejsce zamieszkania kobiety). Na drugi krajobraz składają się z kolei góry i jezioro, czyli miejsce pobytu podmiotu lirycznego.
- Wiersz zawiera klamrę kompozycyjną - otwiera go i zamyka motyw ptaka (najpierw gołąb, później słowik).
Wiersz Słowackiego ma bardzo smutną, przepełnioną tęsknotą wymowę. Podmiot liryczny nie może znieść tytułowego rozłączenia z ukochaną osobą i próbuje zrobić wszystko, żeby choć trochę się z nią połączyć, choćby duchowo.
#SPJ1
