Polscy partyzanci walczący po II wojnie światowej z komunistami są nazywania żołnierzami wyklętymi, ponieważ:
- Określenie to pochodzi z podziemnego ruchu partyzanckiego, działającego w Polsce (jego struktury zaczęto tworzyć w 1943 roku).
- Walczyli o niepodległość mimo represji
- Byli niezłomni w doprowadzeniu do swoich celów, mimo że ich działania mogły zakończyć się torturami, represjami (również wobec ich rodzin i bliskich) lub byciem wyklętym (zapomnianym przez społeczeństwo)
Żołnierzy wyklętych nazywano również żołnierzami niezłomnymi. Nazwa ta wywodziła się z ich niezłomności wobec polityki sowieckiej Rosji prowadzonej na terenach Polski i dążeniu do walki o niepodległość.