Następująca decyzja podjęta przez Senat zmieniła status Juliusza Cezara w państwie:
Skoro obwołano Juliusza Cezara "dyktatorem wieczystym" to de facto oddano mu dożywotnio władzę dyktatora. W Republice Rzymskiej dyktatora powoływano jedynie w kryzysowej sytuacji, szczególnie w czasie wojny, i osoba taka pozostawała na urzędzie jedynie 6 miesięcy, a potem natychmiast musiała oddać władzę. Nie można było jej powołać dwie kadencje pod rząd, ktoś inny musiał być dyktatorem na kolejną kadencję. Zatem łatwo wywnioskować, że senatorowie oddali Juliuszowi Cezarowi w 44 roku przed naszą erą, u szczytu jego potęgi, praktycznie pełnię władzy w Rzymie. Zdawali sobie doskonale sprawę, że póki Cezar zwycięża na polach bitew i jego Legiony go popierają, to nic nie mogą zdziałać.