Piotr I Wielki (1672-1725) – car Rosji w latach 1682-1725 z dynastii Romanowów.
Przydomek "Wielki" przyniósł Piotrowi sukces w wojnie ze Szwecją. Zwycięstwo nad Połtawą w 1709 roku zagwarantowało mu wpływy nad Bałtykiem, a traktat pokojowy w Nystadt przyznawał Rosji Ingrię, Karelię, Estonię i Inflanty.
W 1712 roku, przeniósł stolicę Rosji z Moskwy do wybudowanego przez siebie Petersburga.
Przeprowadził liczne reformy - zlikwidował patriarchat moskiewski, ustanawiając w jego miejsce synod, w 1711 roku powołał Senat, któremu powierzył rządy na czas swojej nieobecności spowodowanej wojną, usprawnił pobór rekrutów i system podatkowy.