Odpowiedź :
Mowa o grzeczności została wygłoszona przez Sędziego podczas uczty odbywanej po przyjeździe Tadeusza Soplicy do Soplicowa.
Pan Tadeusz
Pan Tadeusz to epopeja napisana przez Adama Mickiewicza. Przedstawia losy Tadeusza Soplicy oraz szlachty w majątku Soplicowo, spór Sopliców z Horeszkami oraz obyczaje i tradycje polskie początku XIX wieku, już pod rozbiorami, ale w czasach napoleońskich.
Mowa o grzeczności jest jednym z najbardziej znanych fragmentów Pana Tadeusza. Została wygłoszona przez Sędziego, stryja Tadeusza oraz brata Jacka Soplicy, w I Księdze (Gospodarstwo).
Pretekstem ku tym naukom było nieodpowiednie zachowanie Tadeusza wobec zebranych przy stole panien – młody człowiek nie zabawiał ich, nie podawał jedzenia. Według staropolskich manier było to uznawane za niegrzeczne.
Sędzia opowiada, jak ówczesna młodzież zaniedbuje swoje grzecznościowe powinności. Reguły grzecznościowe są niezwykle skomplikowane, różnią się w zależności od statusu i miejsca w hierarchii społecznej.
Odnosi się to także do znajomości historii (pamięć rodowa). Zdaniem Sędziego należy znać swoje miejsce i zachować pokorę wobec starszych i lepiej urodzonych.