Odpowiedź :
Odpowiedź: Substancje o wiązaniach jonowych są rozpuszczalne w wodzie, przewodzą prąd elektryczny oraz często tworzą kryształy. Substancje o wiązaniach kowalencyjnych nie maja zazwyczaj wymienionych właściwości.
Wyjaśnienie:
Atomy bardzo rzadko występują w przyrodzie stanie wolnym, niezwiązanym. Wyjątkiem w tym względzie są jednie pierwiastki, zwane zwyczajowo gazami szlachetnymi. Atomy większości pierwiastków są najczęściej związane z innymi atomami. Aby odpowiedzieć na pytanie należy zastanowić się, dlaczego atomy niektórych pierwiastków łączą się ze sobą oraz w jaki sposobów tworzą się takie takiego połączenia.
a) Zgodnie z teoria autorstwa Kossela wiązanie jonowe powstaje wówczas, gdy atomy jednego z reagujących pierwiastków łatwo oddają, a atomy drugiego łatwo przyłączają elektrony. W taki sposób jeden z pierwiastków zyskuje ładunek dodatni (oddał elektron), a drugi przyjmuje ładunek ujemny (czyli przyjął elektron). Wytworzone jony (zarówno dodatni i ujemny) przyciągają się elektrostatycznie, tworząc w przypadku ciał stałych uporządkowaną strukturę.
Do substancji o wiązaniach jonowych należą substancje ulegające dysocjacji jonowej, czyli tworzą jony o ładunkach dodatnich i ujemnych, które są nośnikami
Tendencję do tworzenia kryształów jonowych mają związki o charakterze jonowym, do których zaliczyć można zwłaszcza tlenki, halogenki i siarczki pierwszej i drugiej grupy układu okresowego. Jak wspomniano wcześniej, związki o wiązaniach jonowych są zbudowane z jonów dodatnich i ujemnych, przyciąganych wzajemnie siłami elektrostatycznymi. Jony te układają się w regularne formy krystaliczne, dążąc przy tym do takiego ułożenia, by energia układu była jak najmniejsza. W krysztale jonowym nie będzie więc istnieć pojęcie cząsteczki. Pojedyncze cząsteczki jonowe mogą występować wyłącznie w fazie gazowej, a więc w bardzo wysokich temperaturach. W krysztale jonowym każdy jon będzie dążył do otoczenia się jak największą liczbą jonów znaku przeciwnego, czyli do osiągnięcia jak największej liczby koordynacyjnej.
b) Atomy mogą łączyć się z atomami tego samego pierwiastka chemicznego oraz z atomami innych pierwiastków.
Oddziaływanie pomiędzy dwoma atomami sprawiające, że atomy te łączą się ze sobą w sposób trwały, jest nazywane wiązaniem chemicznym. W tworzeniu danego wiązania biorą udział elektrony walencyjne danego pierwiastka. Jak wiadomo, liczba elektronów walencyjnych pierwiastka jest ściśle związana z jego położeniem w układzie okresowym i jego właściwościami fizykochemicznymi. To właśnie od niej zależy sposób oddziaływania i wiązania się ze sobą atomów. Struktury, powstające po połączeniu się atomów za pomocą wiązań kowalencyjnych (wiązań atomowych), określa się cząsteczkami. Na przykład dwa atomy wodoru związane jedną parą elektronową noszą nazwę cząsteczki wodoru, a połączone ze sobą 2 atomy tlenu stanowią cząsteczkę tlenu.
Aby substancja przewodziła prąd elektryczny, niezbędne są swobodne nośniki prądu (jony, elektrony). Na ogół substancje kowalencyjne nie będą więc przewodzić prądu elektrycznego w stanie stałym ani też po rozpuszczeniu w wodzie. Wyjątkiem jest grafit, który w stanie stałym jest dobrym przewodnikiem elektronowym. Wiązania między atomami węgla umożlwiiają swobodny ruch elektronów i przewodzenie prądu.