Odpowiedź :
Trójpodział władzy według konstytucji z 3 maja 1791 roku:
Władza ustawodawcza.
Sejm składał się z izby poselskiej, w skład której wchodziło 204 posłów i 24 plenipotentów miast. Do izby poselskiej czynne oraz bierne prawo wyborcze miała szlachta-posesjonaci oraz mieszczanie-posesjonaci. Do kompetencji sejmu należało zatwierdzanie nominacji ministerialnych oraz wyrażanie wotum nieufności wobec ministrów.
Sejm składał się również z senatu, w którym zasiadało 132 senatorów. Do senatu wchodzili z mocy prawa wojewodowie, kasztelanie, ministrowie oraz biskupi diecezjalni. Kompetencje senatu zawierały prawo do weta zawieszającego, czyli uzależnienie uchwalenia ustawy od jej ponownego przegłosowania przez sejm.
Władza wykonawcza.
Wprowadzono dziedziczną monarchię konstytucyjną. Król przewodniczył Straży Praw, w której skład wchodził prymas oraz pięciu ministrów powołanych przez króla. W myśl zasady "król panuje, a nie rządzi" król utracił prawo sankcji, czyli jego podpis nie był istotny, aby ustawy posiadały moc prawną. Natomiast Straż Praw posiadała najwyższą władzę wykonawczą. Każda ustawa wymagała kontrasygnaty (podpisu) właściwego ministra, ponadto ministrowie mogli być pociągani do odpowiedzialności politycznej lub prawnej.
Władza sądownicza.
Ustanowiono organy sprawiedliwości takie jak: sąd sejmowy, Trybunał Koronny, sądy ziemiańskie, sądy miejskie i sądy dominalne.
Sejm Czteroletni (zwany również Wielkim) zawiązał się 6 października 1788 roku na pierwszą kadencję. W listopadzie 1790 roku nastąpiły ponowne wybory i nastała druga kadencja Sejmu Wielkiego. Obradował do 29 maja 1792 roku. Nie dało się zerwać jego obrad, gdyż był to sejm skonfederowany. Nie obowiązywało wówczas liberum veto, a w głosowaniach obowiązywała większość głosów, nie jednomyślność posłów.