W utworzę "Oda do młodości" Mickiewicz stosuje apoteozę młodości. Uważa, że młodość i jej cechy, takie jak: nadzieja, wiara i buntowniczość, ponad dojrzałością. Postrzega siłę młodości, jako irracjonalną. Jej rolą jest złamanie schematów oraz pokonanie barier.
"Oda do młodości" stanowi połączenie poezji oświeceniowej i romantycznej. Sam gatunek utwory jest charakterystyczny dla oświecenia, a także metaforyka tekstu. Opisano oświeceniowy system wartości, który charakteryzuje się koniecznością walki z przesądami oraz nieczułym światem. Jednakże, utwór ma także cechy romantyczne. Stanowi pochwałę dla młodości i jej atrybutów.