Jak odzwierciedla się romantyzm w dziełach polskich artystów z tej epoki.
Romantyzm jest bardzo ważnym okresem artystycznym dla kultury polskiej. To właśnie na ten czas przypada twórczość polskich wieszczów narodowych, których dzieła są prawdopodobnie najszerzej znanymi w Polsce utworami z kategorii tak zwanej kultury wyższej. Jednak poza charakterem narodowym, twórczość wieszczów ma też cechy typowe dla epoki, w której powstały.
W Polsce za początek romantyzmu uznaje się wydanie w 1822 Ballad Adama Mickiewicza, spośród nich najbardziej znana jest Romantyczność, utwór zgodnie ze swoją nazwą będący manifestem nowej epoki. Mamy w nim do czynienia ze wszystkim co będzie konstytuować ten okres, a zatem: postawienie poznania pozazmysłowego, duchowego i intuicyjnego ponad empiryczne, zwrot ku ludowości, emocjonalność, nieufność i niechęć do starych autorytetów.
W twórczości innego wieszcza Juliusza Słowackiego, również wyraźnie widać jej romantyczny charakter. Wystarczy przyjrzeć się sylwetce tytułowego bohatera dramatu Kordian, który jest typowym bohaterem romantycznym, ze wszystkimi rozterkami i burzą namiętności oraz emocji a także romantycznym buntem i poświęceniem. Słynna scena na Mont Blanc kojarzy się z dziełami romantyzmu zachodniego, i to nie tylko dziełami literackimi. Obraz Wędrowiec nad morzem mgły, wydaje się być jako żywo wizualnym jej odbiciem, ze swoją mistycznością, refleksyjnością oraz motywem góry.
