Odpowiedź :
Ewolucja armii średniowiecznych polegała na tym, że z początku kluczową rolę w wojsku pełniła zaciężna konnica. Byli to rycerze, którzy sami się zbroili i musieli posiadać konia. Impetem swojego uzbrojenia i konia bardzo często udawało się rycerzom rozbijać armie, szczególnie piechotę. Później, w średniowieczu, coraz większe znaczenie uzyskiwali łucznicy, szczególnie podczas wojny stuletniej, gdy łucznicy angielscy nieraz decydowali o zwycięstwie danej bitwy. Stosunkowo dużą rolę mieli też kusznicy - chociaż używanie tej broni było w Europie zakazane przez papiestwo i uważane za haniebne. Z początkiem wieku XV coraz większą rolę miała piechota i artyleria. Konni wojownicy nie byli już tak silni w obliczu wzmocnienia roli piechoty. Często, na przykład właśnie wojska husyckie, chowano się za taborami, co powstrzymywało atak kawalerii i powodowało, że konny rycerz praktycznie nie mógł zaatakować ludzi kryjących się za taborami. Ostatecznie wiek XV doprowadzi do upadku rycerstwa, kiedy to armie najemne staną się podstawą nowoczesnego wojska.
Wojska najemne będą szczególnie ważne w czasie wojen włoskich w XV wieku. Bogate włoskie komuny, ale nie tylko one, będą korzystać z najemnych, bitnych i dobrze uzbrojonych wojsk. Ich minusem będzie jedynie... przekupność i brak lojalności, co często zaważyło na ostatecznym wyniku wojen.