Skamander to grupa poetycka założona w 1918 roku, czyli w okresie dwudziestolecia międzywojennego. Grupę Skamandrytów tworzyli: Jan Lechoń, Julian Tuwim, Antoni Słonimski, Jarosław Iwaszkiewicz oraz Kazimierz Wierzyński. Postulat Skamandrytów dotyczący zwolnienia polskiej literatury z narodowej powinności sugerował to, aby autorzy nie bali się pisać o czymś innym niż tylko ich ojczyzna. Twórcy uważali, że ich kraj jest aktualnie wolny, więc poezja może zmienić swoje ukierunkowanie. Artyści nie muszą już czuć powinności aby tworzyć w jednej tematyce, która została już dokładnie przerobiona. Skamandryci chcieli, aby twórcy mogli odnaleźć się również na innych płaszczyznach literatury.