Argumenty na przykładzie "Antygony" i "Króla Edypa" potwierdzające tezę, że życie człowieka według wierzeń starożytnych Greków było z góry zapisane i podporządkowane Fatum, przed którym nie było ucieczki.
Antygona zmaga się z fatum wiszącym nad jej rodziną. Musi stanąć w obliczu tragicznego wyboru pomiędzy prawem ludzkim a boskim. Żadne rozwiązanie nie może jej przynieść dobrego rozwiązania, więc ginie dotknięta klątwą jej rodziny.
Edyp stara się uniknąć tego, o czym poinformowała go wyrocznia. Nie udaje mu się to jednak. Nieświadomie zabija własnego ojca i żeni się ze swoją matką. Mimo usilnych prób nie ucieka przeznaczeniu.
Nawet unikając swoich rodziców, bogowie nadal doprowadzają Edypa do spotkania z nimi. Jest to dowodem, że człowiek sam nie może decydować o swoim losie, nieważne jak bardzo by tego chciał.
O czym opowiadają dzieła Sofoklesa - "Antygona" i "Król Edyp"?
Oba te utwory mówią o nieunikalnym przeznaczeniu, jakie czeka na każdego z nas. Ukazują Bogów jako istoty wszechmogące, które trzymają pieczę nad ludzkim rodem, ale też decydują o jego ruchach.
#SPJ4
