Odpowiedź :
Interpretacja wiersza "Sitowie" Juliana Tuwima
Wiersz "Sitowie" stanowi wyraz tęsknoty podmiotu lirycznego za beztroskimi latami dzieciństwa. Wówczas wszystko było prostsze, a wypowiadający się w utworze poeta mógł kontemplować piękno przyrody bez myślenia o tym, jak swój zachwyt wyrazić słowami.
Pytania retoryczne, jakie podmiot liryczny zadaje Bogu pod koniec utworu, wskazują na zmęczenie dotychczasowym życiem. Bycie poetą mocno nadwyrężyło nerwy osoby mówiącej w wierszu. Jest ona zrozpaczona tym, że być może już nigdy nie poczuje tych samych emocji, co za czasów swej młodości.
"Sitowie" to wiersz o sześciu czterowersowych strofach.
Wersy mają różną długość, a rymy charakteryzuje układ ABAB.
W utworze poeta zastosował następujące środki stylistyczne:
- epitety (np. "wonna mięta", "żywego świata")
- metafory (np. "Brzask różowiał", "woda wiała")
- anafory (dwie zwrotki zaczynają się frazą "Nie wiedziałem")
#SPJ4