Zakończenie męki, tułaczki i życia Gustawa, Dziady część IV.
1. Gustaw wierzy, że męka i tułaczka jego duszy może być zakończona tylko w pogańskim obrzędzie Dziadów. W Święto Zmarłych, 3 lata po swoim samobójstwie w formie upiora Gustaw zjawia się w domu Księdza i prosi go o przywrócenie pogańskiego rytuału Dziadów, który ma być jedyną nadzieją na spokój dla jego znękanej duszy.
2. Gustaw odebrał sobie życie ze względu na miłosny zawód. Jego ukochana, którą darzył szczerym uczuciem wybrała małżeństwo z człowiekiem zamożnym. Gustaw powodowany romantycznymi ideałami wyniesionymi z książek nie mógł znieść myśli, że jego wybranka przedłożyła pieniądze ponad szczere uczucie. Targany skrajnymi emocjami bohater działał w afekcie, targając się na swoje życie miał nadzieję, że uniknie cierpień jakie przyniosła mu miłość
3. Gustaw (jako Pustelnik) nazywa siebie umarłym dla świata. Proste wytłumaczenie jest takie, że umarł dla świata gdyż żyje tylko w formie upiora, który nie może tak jak człowiek obcować ze światem fizycznym, dla którego rzeczony upiór jest po prostu martwy. Jednak fraza umarły dla świata może opisywać również stan duchowy niektórych romantyków, którzy, szczególnie w wyniku romantycznej miłości, zamykają się w świecie własnych wyobrażeń i emocji, doznają oddzielenia swojego świata duchowego od realiów "prawdziwego" świata.
