Możemy zgodzić się z wizją świata przedstawioną przez Stanisława Barańczaka. W ludzkiej egzystencji ciągle dochodzi do zmian, a człowiek nie może nigdzie poczuć się "jak u siebie w domu", co podkreśla artysta w swoim utworze.
Wojna, choroba, zmiana pracy, prześladowania czy klęski żywiołowe mogą sprawić, że będziemy musieli porzucić dotychczasowe miejsce zamieszkania i zaczynać wszystko niejako od początku.
W wierszu "Jeżeli porcelana to wyłącznie taka" panuje pesymistyczny nastrój. Podmiot liryczny zwraca się wprost do adresata, kierując do niego retoryczne pytania. Podkreśla w ten sposób, że świat nie jest dla człowieka domem, lecz pasmem przykrych doznań.
Pesymistyczny charakter podkreślają słowa nacechowane negatywnie oraz opisy sytuacji krzywdzących z perspektywy człowieka, którego świat zmienia się na jego oczach.
#SPJ4