I was a good student at school and the head teacher was often giving me extra responsibilities. One day, though, I did something really silly. My classmates and I were sitting in our classroom, --- waiting for the teacher. One boy, Tom, realised that our next test paper was --- in an envelope on the teacher's desk so we decided to take a really quick look. Of course, the teacher caught us and we got into trouble. The head teacher told me he wouldn't give me any more responsibilities. I felt very ashamed of myself at that moment. However, my dad said, 'You have to make the best out of a bad situation. Now you can concentrate on your studies.' I --- never forgot that piece of advice.
Byłem dobrym uczniem w szkole, a dyrektor często dawał mi dodatkowe obowiązki. Jednak pewnego dnia zrobiłem coś naprawdę głupiego. Moi koledzy z klasy i ja siedzieliśmy w naszej klasie, --- czekając na nauczyciela. Jeden z chłopców, Tom, zauważył, że nasza następna praca testowa była --- w kopercie na biurku nauczyciela, więc postanowiliśmy się jej szybko przyjrzeć. Oczywiście, nauczyciel nas przyłapał i wpadliśmy w kłopoty. Dyrektor powiedział mi, że nie da mi więcej obowiązków. W tym momencie było mi bardzo wstyd. Jednak mój tata powiedział: „Musisz wyjść jak najlepiej ze złej sytuacji. Teraz możesz się skoncentrować na nauce." Nigdy nie zapomniałem tej rady.
Dlatego też mówimy:
"I did something really silly", a nie "I was doing something silly".
W pierwszym zdaniu dajemy rozmówcy jasno do zrozumienia, że dana czynność miała miejsce w przeszłości i że się zakończyła (coś robiłem, robiłem i zrobiłem).
Drugie zdanie natomiast, daje rozmówcy do zrozumienia, że dana czynność miała miejsce w przeszłości, i że trwała przez jakiś czas, ale nie wiemy czy się zakończyła (coś robiłem, robiłem i nie wiadomo czy zrobiłem).
W poniższym zdaniu mówimy o dwóch czynnościach, które miały miejsce w przeszłości i które odnoszą się do tego samego podmiotu, przez co nie ma potrzeby powtarzania tego samego czasownika.
Dlatego mówimy: "My classmates and I were sitting in our classroom, waiting for the teacher." a nie "My classmates and I were sitting in our classroom, were waiting for the teacher."
W zdaniu: "One boy, Tom, realised that our next test paper was sitting in an envelope on the teacher's desk..." czasownik "sitting" jest zbędny. Już samo "was" daje nam wystarczającą informację o tym, że test znajduje się w kopercie.
W części: "...so we decided to take a really quick look." mówimy o podjęciu decyzji, dlatego używamy Simple Past "decided" a nie "were deciding."
W zdaniu: "The head teacher told me he couldn't give me any more responsibilities." używając "couldn't" jego sens nie pasuje do kontekstu opowiadanej historii, gdyż daje wrażenie, że dyrektor nie był w stanie dać uczniowi dodatkowych obowiązków nawet jeśli by tego chciał. Tymczasem dyrektor miał taką możliwość, ale nie chciał tego zrobić, dlatego poprawna forma zdania to: "The head teacher told me he wouldn't give me any more responsibilities."
Gdy mówimy o własnych odczuciach, przemyśleniach lub wyrażamy własną opinię, również używamy Simple Past, dlatego mówimy:
1. "I felt very ashamed of myself at that moment." a nie "I would feel very ashamed of myself at that moment."
2. "I never forgot that piece of advice." a nie "I was never forgetting that piece of advice."
#SPJ1