Generał Sowiński przedstawiony został jak antyczny heros, który poświęca swoje życie i w pojedynkę odpiera ataki hordy przeciwników. Podmiot liryczny wydaje się posiadać ponadnaturalne moce, gdyż jego czyny (m.in. zniszczenie armat i karabinów) wyraźnie nie odpowiadają postaci starca "o drewnianej nodze". Ważną rolę odgrywa też miejsce wydarzeń (kościół) i gesty Sowińskiego tj. oparcie łokcia na ołtarzu: "kędy zwykle mszały kładą". Ten opis podkreśla, że walczy on z Bożą pomocą, co pozwala przyrównać go do anioła lub świętego wojownika. Mityzacja przejawia się także w scenie heroicznej śmierci bohatera, który ginie na polu walki, dotykając świętego ołtarza.
