Konstytucja nihil novi z 1505 r. była konstytucją sejmową, która ograniczała kompetencje króla w zakresie prawodawstwa w Polsce. Na mocy jej postanowień król nie mógł ustanawiać nowego prawa bez zgody izby poselskiej i senatu.
Konstytucję nihil novi uważa się obok statutów nieszawskich z 1454 r. za jeden z fundamentów demokracji szlacheckiej.
Demokracja szlachecka to nazwa ustroju, który obowiązywał w Rzeczpospolitej, a wcześniej w Królestwie Polskim od XV w. do końca XVIII w.
W systemie tym szlachta odgrywała decydującą rolę podczas sejmików ziemskich i sejmu walnego, a pomiędzy samymi szlachcicami występowała równość w prawie.
Z kolei władza króla w tym ustroju była mocno ograniczona.
#SPJ4