Najstarszy polski rocznik rozpoczęto w Polsce spisywać ok. roku 970. Kanwą dla niego była tablica paschalna przywieziona z niemieckiego opactwa w Fuldzie.
Zwany jest Rocznikiem poznańskim. W Polsce spisywano go w Gnieźnie lub w Poznaniu. Następnie uzupełniono go pod wpływem arcybiskupa Radzima Gaudentego.
Równocześnie pojawił się na ziemiach polskich drugi rocznik, który przywiozła ze sobą Rycheza żona Mieszka II, w roku 1032 stąd nazywany jest Rocznikiem Rychezy.
W wyniku zaburzeń w czasie kryzysu monarchii piastowskiej w XI w. do Niemiec został wywieziony Rocznik Jordana zaś drugi z nich czyli Rocznik Rychezy trafił do Pragi.
Pierwszy z nich powrócił do kraju wraz z Kazimierzem Odnowicielem i był kontynuowany jako Rocznik kapituły krakowskiej.
To rodzaj średniowiecznej kroniki lub księgi historycznej, który polegał na zapisywaniu najważniejszych wydarzeń w życiu państwa lub regionu w układzie chronologicznym i z dodatkiem niezbędnych komentarzy.
Współcześnie, średniowieczne roczniki stanowią niezwykle cenne źródło wiedzy o tamtych czasach, a także dostarczają wielu informacji o światopoglądzie i perspektywie historycznej ówczesnych ludzi.
#SPJ1
