Nad ranem w weselnej izbie oprócz Jaśka pojawia się słomiany Chochoł. Ten przykryty słomą krzak róży symbolizuje naród żyjący w niewoli, naród, w którym tli się życie i nadzieja.
Chochoł rzuca czar na weselników, są pogrążeni w przedziwnym śnie. Następnie zaczyna grać na skrzypcach bardzo leniwą i nierówną melodię. Ludzie w jej rytm powoli tańczą, bezwiednie wykonując chocholi taniec, poruszają się w kółko.
Chocholi taniec symbolizuje stan, w jakim znajdowała się wówczas Polska, a więc uśpienie, marazm, niewolę, beznadzieję.
Scenę te można odczytać w następujący sposób - naród polski zapada w letarg, sen zimowy po zaprzepaszczeniu szansy na odzyskanie niepodległości, gdyż nie jest jeszcze gotowy do świadomego i samodzielnego bytu narodowego. Jednak szlachetność i patriotyzm, tkwiące w sercach Polaków, pozwolą kiedyś z tego marazmu, snu, wegetacji się obudzić.
