Czym była lokacja na prawie magdeburskim?
To jedna z form osadnictwa niemieckiego, która powstała i rozpowszechniła się w średniowieczu.
Duża ilość miast została lokowana na prawie magdeburskim na ziemiach polskich, ponieważ Wschód był wówczas szczególnie atrakcyjnym terenem dla niemieckich osadników, którzy szukali szybkiego sposobu na zarobek i stabilny dochód.
Najwięcej miast lokowanych na prawie magdeburskim powstało w XII i XIII wieku, dlatego to właśnie ten okres uważa się za apogeum popularności tego sposobu osadnictwa.
Cechy tej lokacji na przykładzie Krakowa:
- w centrum miasta znajdował się rynek, zbudowany na planie prostokąta lub kwadratu,
- na rynku znajdował się ratusz, czyli siedziba władz miasta oraz najważniejsze organy administracyjne,
- od rynku odchodziły prostopadłe uliczki, które później rozwidlały się na kolejne, co tworzyło symetryczną sieć zabudowy miejskiej,
- wokół miasta wznosiły się mury, które przy najważniejszych ulicach miasta posiadały bramy, a także mosty, przechodzące przez fosę.
#SPJ1
