„Jeszcze Polska nie zginęła,/ Kiedy my żyjemy.“ Ten dwuwiersz mówi o trwałości narodu, mimo utraty przez niego niepodległego państwa. Tu ojczyzna utożsamiana jest nie tylko jako pojęcie państwa (wg. słownika ojczyna, to „kraj, w którym się ktoś urodził, którego jest obywatelem lub z którym jest związany więzią narodową“) , ale Polska, to przede wszystkim ludzie, którzy są w stanie przedłużyć byt swojej ojczyzny. Polacy, którzy zachowują w sobie to, co stanowi istotę narodowości polskiej, zdolni są przedłużyć byt ojczyzny niezależnie od warunków politycznych, mogą dążyć do jego przywrócenia.
