Umiłowanie prawdy – mimo odtrącenia i upokorzenia, Mistrz i Małgorzata nie ulegają powszechnie panującym w komunistycznej Moskwie kanonom życia i ateistycznym poglądom. Do samego końca stają w obronie wyznawanych przez siebie ideałów.
Przebaczenie – grzech jest efektem podejmowania złych decyzji, jeśli jednak człowiek żałuje swojego postępku, należy mu przebaczyć i okazać miłosierdzie. Przykładem miłosierdzia wobec grzesznicy jest zachowanie Małgorzaty, która lituje się nad Friedą, morderczynią swojego dziecka, poczętego z gwałtu i za którą wstawia się u Wolanda, żądając, by zaprzestano dręczenia kobiety.
Miłość – Jeszua Ha Nocri mówi: „Gdzie jest miłość, tam nie ma nienawiści oraz zła”. W Moskwie lat 30. wartości takie jak wiara, nadzieja i miłość nie są zbyt popularne. Z umysłów ludzkich wyparto Boga, przez co mieszkańcy miasta stają się ślepi na otaczające ich zło do tego stopnia, że gdy zostają poddani swoistemu egzaminowi na miłość, większość z nich go oblewa. Nie mają mocy, aby walczyć z szatanem, a ponieważ brak w nich miłości, nie mogą zaznać spokoju, radości czy miłosierdzia.
„Mistrz i Małgorzata” jest powieścią autorstwa Michaiła Bułhakowa, uznaną za jedno z najważniejszych dzieł literackich XX wieku. Najpierw, w latach 1966-1967 wydano ją w wersji ocenzurowanej, jednak w roku 1973 wreszcie doczekała się wydania w pełnej wersji. W historii tej autor przybliża czytelnikom obraz moskiewskiego społeczeństwa w czasach totalitaryzmu, przeplatając ją wątkami miłosnymi, biblijnymi i szatańskimi.
#SPJ1