Pewnego dnia Jan spotkał Veronikę w tramwaju, trzymała Ona papierową torbę z pomarańczami. Oboje przyglądali się sobie, a Męszczyźnie wydawało się, iż torba spadnie. Aby ją uratować włożył rękę pod torbę, a drugą objął Dziewczynę z Pomarańczami. Doprowadziło to do upadku torby, a pomarańcze się rozsypały. Wszystko skończył się na tym, że Veronika nazwała go wariatem, i zachowała dla siebie tylko 2 pomarańcze. Jan jednak, postanowił odnaleźć ją. Nie udawało mu się to i kiedy chwilowo się poddał spotkał Veronikę w kawiarni. Jan dosiadł się do dziewczyny, a ta włożyła swoją rękę w jego i patrzyła się w jego oczy, a On nazwał ją wiewiórką. Do następnego spotkania doszło na Mszy Św. przed Świętami na której oboje byli. Po skończonej mszy doszło do dialogu, w którym Dziewczyna powiedziała, że jeśli Jan wytrzyma pół roku bez niej następne pół będą mogli spędzać razem codziennie. Po czym odjechała taxi, lecz przed tym Jan wyznał jej miłość. Jan nie wytrzymał jednak tak długo, gdyż po otrzymaniu kartki od ukochanej z Sewilli postanowił tam polecieć. Poleciał do Sewilli, aby ją spotkać, najpierw zostawił jej kartkę z odpowiedzią. Potem czekał na nią w kawiarni kilka godzin, kiedy miał wyjść, zauważył ją, usiedli w kawiarni, gdzie doszło do kolejnego dialogu, z którego wynikło, iż Veronika to przyjaciółka Jana z dzieciństwa. Okazało się, że uczęszcza na Akademię sztuk pięknych i też szukała Olava. Kiedy minęło pół roku zaczęli się spotykać prawie codziennie, dzielili ze sobą coraz więcej czasu. Po czasie Ona u niego zamieszkała, po czym zostali parą, a na końcu zostali małżonkami.
