Uzupełniony przedimkami dialog wygląda następująco:
A: Let's go to a cinema.
B: A cinema? What film would you like to see?
A: The one about the president of the Netherlands.
B: Is it the one with Michael Thomson?
A: Yes, it is. He’s the best actor I know. I would love to meet him, but it will never happen, not in a million years.
B: Are you going alone or with a friend?
A: I’m not sure, I might give Penny a call.
B: OK, so I’ll buy a ticket for myself.
A: Sure, when you buy a ticket, let me know which seat number you have, and I’ll get the one next to you.
Przedimki, czyli a, an lub the określają rzeczownik, o którym mówimy. A i an to przedimki nieokreślone, podczas gdy the jest przedimkiem określonym.
Przedimku nieokreślonego używamy, gdy mówimy o czymś w ogólnym kontekście, bez wskazywania na coś konkretnego, szczegółowego. Oznacza to, że mówimy o czymś ogólnym, nie mamy na mysli konkretnej rzeczy. A uzywamy, gdy rzeczownik zaczyna się na spółgłoskę, a an, gdy rzeczownik zaczyna się od samogłoski.
Przedimku określonego the używamy, gdy mówimy o konkretnej rzecz. The odnosi się do konkretnego rzeczownika, jak np. konkretna książka czy konkretna osoba.
