Odpowiedź :
Odpowiedź:
Był jasny czerwcowy wieczór, razem z Akiem postanowiliśmy pójść zobaczyć czy nigdzie niedaleko nie kręca się niemieccy oficerowie.
Idąc drogą postanowiliśmy już niedługo wracać bo trochę daleko oddaliśmy od obozy, gdy nagle zza krzaków wyskoczył milicjant, który celował do nasz z pistoletu. Od razu zaczęliśmy uciekać, próbując się przy tym nie wywrócić gdyż droga miała dużo dołków i wystających korzeni.
Biegnąwszy jaskini postanowiliśmy się tam razem z Maciejem schować, gdy myśleliśmy że jest bezpiecznie zaczęliśmy rozmowę. - I co teraz zrobimy, przecież on sprowadzi posiłki i będą nas szukać?- powiedział zmartwiony chłopak - Nie wiem, trzeba znaleźć jakieś wyjście stąd- odrzekłam trochę wystraszona. -Stąd nie ma wyjścia- szepną smutny. - To możemy się trochę poznać, bo nic l tobie nie wiem. - To dobry pomysł!- krzyknął uradowany. - Dobra to kto pierwszy? - Ja mogę! Czemu z nikim nie przebywasz czy to jest związane z tym co się działo w przeszłości? Przepraszam nie powinienem pytać. - To w sumie była tajemnica, ale o tak nas pewnie zaraz znajdą więc mogę powiedzieć. Moi rodzice nie żyją A brat mnie wyrzucił z domu i przez to jestem tutaj- powiedziałam trochę smutna. - Nie martw się masz jeszcze nas- odrzekł radośnie Alek
Chwilę puźniej usłyszeliśmy szelest, a za chwilę przed nami stała piątka niemieckich oficerów, którzy po chwili prowadzili nas do gestapo.
Mam nadzieję że pomogłam i liczę na naj hahaha