Odpowiedź:
Pod Grunwald, w okolice Tannebergu i Logdau, pierwsze przybyły wojska Władysława Jagiełły. Prędko zarządzono wysłanie zwiadowców, by rozejrzeli się po okolicy, a dla króla rozłożono namiot, w którym mógł wysłuchać mszy świętej. Wkrótce nadjechał Hanko Ostojczyk z wieścią, iż od drugiej strony zbliżają się wojska krzyżackie. Jego informacje zostały potwierdzone przez kolejnych zwiadowców. Najważniejsi rycerze i dowódcy poszczególnych chorągwi rozjechali się do swoich oddziałów, a król postanowił wziąć udział w kolejnej mszy.
Wkrótce oczom Polaków ukazały się tumany kurzu. Jagiełło szybko podjął decyzję o tym, że bitwa rozegra się na zielonym polu między wioskami, w połowie którego zatrzymał się nieprzyjaciel. Władca przywdział złotą zbroję, przygotowując się na ciężkie starcie.
Krzyżacy mieli początkowo wrażenie, iż prędko rozprawią się z polską armią – widzieli tylko część oddziałów, gdyż reszta zatrzymała się w pobliskim borze. Dopiero po unaocznieniu sobie łącznych sił polsko-litewskich Jungingen postanowił zwołać naradę. Wciąż był pewny ostatecznego zwycięstwa, toteż wysłał do króla dwóch posłów z nagimi mieczami. Mieli oni sprowokować Polaków do podjęcia jak najszybszych działań.
