Jej rodzona matka zmarła podczas epidemii tyfusu i została pochowana w Istebnej. Była dzieckiem adoptowanym we wczesnym dzieciństwie przez zamożne małżeństwo tytularnego pułkownika lekarza Kazimierza Witolda Strzemię-Woynarowskiego, prezesa miejskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, i Marii Jadwigi z Twarogów, członkini Towarzystwa św. Wincentego á Paulo. Nieznane są okoliczności jej adopcji. Rodzina zamieszkiwała w Chrzanowie, we własnym domu, zwanym „białym dworkiem”, przy Al. Henryka 24. Był to dom, w którym prowadzono działalność charytatywną, dla ubogich wydawano posiłki, a także świadczono pomoc materialną i medyczną, a wszystko to przepojone było rodzinnym ciepłem, atmosferą religijności oraz patriotyzmu. Zaprzyjaźniła się wówczas z rówieśnicą Marysią Lubasz, która tak po latach wspominała chwile ich dzieciństwa
