Przeczytaj fragment wystąpienia prof. Zolla i podaj 4 argumenty popierające istnienie urzędu Rzecznika Praw Obywatelskich w Polsce.

Wystąpienie prof. dr. hab. Andrzeja Zolla, Rzecznika Praw Obywatelskich, na posiedzeniu plenarnym Sejmu RP, 2005 r. (fragment)

„Panie Marszałku! Wysoki Sejmie!

Moje dzisiejsze wystąpienie ma charakter szczególny, ponieważ nie tylko informuje o mojej działalności i stanie przestrzegania wolności i praw człowieka i obywatela w 2004 roku, ale również zamyka i podsumowuje pięcioletnią kadencję, czwartego już z rzędu, Rzecznika Praw Obywatelskich.

Obejmując tę funkcję byłem do pewnego stopnia naiwny. W swoim pierwszym parlamentarnym wystąpieniu powiedziałem bowiem, że będę mierzył swój sukces lub porażkę liczbą wpływających do mnie skarg. Miałem wtedy na myśli to, iż malejąca ich liczba będzie miernikiem właściwie sprawowanej przeze mnie służby publicznej.

Okazało się jednak, że im intensywniej badałem sprawy związane z wolnością mi i prawami człowieka, tym więcej problemów występowało w tej sferze. Liczba spraw kierowanych do mnie wzrosła z 50 tysięcy przed pięciu laty do blisko 60 tysięcy w ubiegłym roku. Nie są to jednak same skargi, gdyż wiele kwestii było podejmowanych z urzędu, czy na skutek sygnałów mediów. W moim Biurze przyjęto w 2004 około 5 tysięcy interesantów i przeprowadzono prawie 21 tysięcy rozmów telefonicznych, informujących obywateli o ich sytuacji prawnej. Wystosowałem ponad 270 wystąpień o charakterze generalnym, z czego 92, adresowanych do organów państwa wyposażonych w prawo inicjatywy legislacyjnej, stanowiło inspirację prawodawczą. Skierowałem 21 wniosków do Trybunału Konstytucyjnego i przystąpiłem do 10 skarg konstytucyjnych. Wniosłem też 47 kasacji do Sądu Najwyższego oraz skargi kasacyjne do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

W zestawieniu z liczbą ponad 15 milionów decyzji administracyjnych oraz po nad 10 milionami spraw załatwionych przez sądy w 2004 roku liczba problemów, z którymi do mnie zwracali się obywatele może wydawać się niewielka. Często jednak poszczególne sprawy, które do mnie trafiały, były sygnałami szerszych zjawisk łamania praw człowieka lub obywatela. Niestety, państwo polskie, co stwierdzam z wielką przykrością, ale i z poczuciem odpowiedzialności, nie jest przyjazne obywatelowi, i to na płaszczyźnie wszystkich funkcji przez nie pełnionych.”

1)

2)

3)

4)