Przytoczony fragment oznacza, że wybitne postacie bardzo często doświadczają w życiu trudów i niedogodności, aby po śmierci doczekać się pomników.
„...Bo glina w glinę wtapia się bez przerwy,
Gdy sprzeczne ciała zbija się aż ćwiekiem
Później... lub pierwej...”
Cyprian Kamil Norwid, fragment wiersza „Coś ty Atenom zrobił, Sokratesie...”
Przytoczone trzy ostatnie wersy utworu stanowią niejako klamrę, która spina cały wiersz i podsumowuje rozważania autora tekstu dotyczące zmienności natury ludzkiej. Słowo "glina" oznacza tutaj ogół, jak też słabość ludzkiego charakteru, oraz jego podatność na działanie innych, uleganie wpływom. „Glina w glinę” natomiast może oznaczać, że nawet ludzie bardzo się od siebie różniący, w razie potrzeby potrafią stworzyć wspólny front, aby sprzeciwić się poglądom kogoś innego. „Bez przerwy” jest tutaj hiperbolą oznaczającą powtarzalność zjawiska, pokazuje, że bez względu na pokolenie i pochodzenie, ludzie wciąż zachowują się tak samo – najpierw szkodzą osobie, która dąży do osiągnięcia jakiegoś wielkiego celu, by potem wynieść ją na piedestał. „Gdy sprzeczne ciała zbija się aż ćwiekiem” jest w wierszu metaforą odnoszącą się do jednostek, które myślą inaczej od ogółu, przez co są alienowane i nieraz wyśmiewane, a ich dzieła zaczynają być doceniane zazwyczaj dopiero pośmiertnie i wtedy takim osobom wyprawia się ponowne pogrzeby. „Później lub pierwej” nie oznacza tutaj niczego innego, jak schemat, który lubi się powtarzać, niezależnie od epoki. Podsumowując, cały fragment oznacza ni mniej ni więcej, że wybitne postacie bardzo często doświadczają w życiu trudów i niedogodności, aby po śmierci doczekać się pomników.
Przykłady postaci, które nie zostały docenione za życia i które nie zostały wymienione w wierszu, których twórczość doceniono po śmierci:
- Cyprian Kamil Norwid,
- Witold Pilecki,
- Mikołaj Kopernik
Cyprian Kamil Norwid jest często nazywany jednym z czterech najważniejszych poetów epoki Romantyzmu, co jednak nie przyjęło się w świecie literackim. Swoje życie spędził w głównej mierze na emigracji, jako człowiek ubogi, a na pewno niedoceniony.
W wierszu „Coś ty Atenom zrobił Sokratesie...” Norwid wspomina wielkie postacie historyczne, które nie zostały docenione za życia i dopiero po śmierci ich czyny doczekały się uznania i pochwały.
