Odpowiedź:
1.Tworzył wtedy Antonio Vivaldi
2.W epoce baroku powstało kilka nowych form i gatunków wokalno-instrumentalnych: opera, oratorium, kantata. Powstały też nowe formy i gatunki instrumentalne: suita, sonata, koncert solowy, concerto grosso, fuga, toccata, cykl polifoniczny, msza organowa.
3.Okres baroku obejmuje lata 1597 - 1750. Za datę powstania przyjmuje się datę wykonania pierwszej opery, zaś data końcowa wiąże się ze śmiercią Jana Sebastiana Bacha. Początek epoki do dominacja muzyki religijnej, jako spuścizna po tendencjach średniowiecza i mniejszym stopniu renesansu. Koniec baroku to olbrzymi zwrot ku muzyce świeckiej i ta tendencja rozwijać się będzie przez następne stulecia.
4.Ważnym elementem w muzyce epoki baroku jest kompozycja i forma utworu. Muzyka ma za zadanie uczyć i cel ten realizowany jest poprzez zastosowanie wszelkiego rodzaju figur retorycznych i konstrukcji formalnych, analogicznych do używanych w nauce retoryki słownej (w budowie formy: prezentacja tematu, rozwój narracji, punkt kulminacyjny, podsumowanie, a jako figury retoryczne: wykrzyknienia, zawieszenie narracji, wprowadzanie ruchu, westchnienia, pytania retoryczne, powtórzenia itd.).
5.Charakterystyczną cechą muzyki barokowej jest kontrast pomiędzy wysokim a niskim rejestrem, a także silnie zarysowana podstawa harmoniczna w formie tzw. basso continuo (basu cyfrowanego lub generałbasu), realizowanego najczęściej na instrumencie umożliwiającym grę akordową, np. na klawesynie, organach, regale, lutni lub teorbie, oraz na instrumencie melodycznym, np. na violi da gamba, wiolonczeli, fagocie. Sekcja basu cyfrowanego jest w utworach barokowych często bardzo rozbudowana i może składać się z wielu instrumentów grających jednocześnie lub na zmianę w zależności od żądanego efektu kolorystycznego i dynamicznego.
6.Założenia teoretyczne monodii akompaniowanej zostały stworzone przez grupę zwaną Cameratą florencką; w jej skład wchodzili poeci, muzycy i uczeni. Opiekunem grupy był Giovanni de’ Bardi, który udzielał komnat swojego pałacu na spotkania jej członków. Do Cameraty należeli m.in.: Ottavio Rinuccini, Emilio de’ Cavalieri, Giulio Caccini i Jacopo Peri.
Wyjaśnienie:
