Odpowiedź:
Pewnego dnia tuż po incydencie z wilkiem. Czerwony Kapturek prosił mamę czy by jej pozwoliła wyjść do lasu. Mama się bardzo martwiła o córeczkę że znowu mogłoby się jej coś stać. Lecz w końcu doszło do tego dialogu :
-Mamusiu proszę pozwól mi wyjść do lasu chciałabym pozbierać kwiatki -powiedziała dziewczynka ze smutnym wyrazem twarzy
-Oj mój Czerwony Kapturku prosisz mnie i prosisz lecz ja się o ciebię martwię.- Powiedziała troskliwie kobieta
-Mamusiu Mamusi obiecuję że nie będę rozmawiać z nikim i będę uważała-odparła dziewczynka
- Eh no dobrze ale uważaj na siebie - powiedziała kobieta z nieprzekonaniem.
Kapturek wyszedł w podskokach z domu rozglądając się to l lewo to w prawo podziwiając naturę.Lecz uważając czy nikt na nią nie patrzy. Nagle zauważyła chłopca z dziwnym nosem.Chłopiec był mniej więcej w jej wieku ale coś przykuło jej uwagę. Kapturek podszedł do chłopca i zdziwiła się strasznie. Otóż chłopiec był marionetka zrobioną z drewna.
Witam-powiedziała dziewczynka z lekkim strachem i zdziwieniem lecz także z ciekawością
-Hej czemu jesteś taka zdziwiona?-zapytał chłopiec wyglądający jak marionetka.
-Czy ty nie jesteś lalką ?- zapytał Kapturek.
-A to o to chodzi tak jestem marionetką-odparł
-J-jak to jak ty umiesz mówić ruszać się-zapytała zdziwiona dziewczynka
-Jestem magiczną marionetką jestem Pinokio a ty?-Zapytał z ciekawością chłopiec z drewna.
-Jestem Czerwony Kapturek-odparła dziewczynka
-Miło mi cię poznać Czerwony Kapturku - powiedziała wesoło marionetka
Pinokio i Czerwony kapturek dobrze się bawili oglądając las,patrząc na zwierzęta,kwiaty,liście. Aż pod koniec dnia Wesoła dziewczynka wróciła do domu z uśmiechem. A marionetka znikła...
Wyjaśnienie:Hej mam nadzieję że wykorzystasz mój pomysł nie wiem czy się spodoba z góry przepraszam za ortografię i jeśli są jakieś błędy z dialogami. A jeśli za długie to przepraszam ale ja jak się rozpisze to trudno mnie powstrzymać. Mam nadzieję że jakoś pomogłam pozdrawiam :)
