4. Wykaż związek budowy tkanek okrywających z ich funkcją.
proszę na już ​.


Odpowiedź :

Domyślam się, że chodzi o tkankę okrywającą u roślin

Komórki tkanek okrywających (np. skórki) ściśle do siebie przylegają przez co chronią jednocześnie roślinę przed wnikaniem do niej drobnoustrojów chorobotwórczych. Komórki epidermy (skórki pokrywającej nadziemną część rośliny) dodatkowo pokryte są warstwą kutykuli, która ze względu na swoją hydrofobowość (jest nieprzepuszczalna dla wody) chroni roślinę przed utratą nadmiernych ilości wody.

Odpowiedź:

Zarówno organizmy zwierzęce, jak i roślinne zbudowane są z komórek. Ich określone zbiory, stanowiące schemat o podobnej budowie oraz pełniące wyspecjalizowane w danej dziedzinie funkcje – tworzą ugrupowania zwane tkankami. Pełnią one w świecie roślin bardzo istotne i ważne w ich życiu funkcje. Niektóre z nich odpowiadają za przewodzenie wody, soli mineralnych czy też innych substancji odżywczych, inne dbają o "bezpieczeństwo"– chroniąc przed 0 swojego życia. Specyficzna budowa tkanek, sprawia, że ich funkcje wyspecjalizowane są w ścisłej dziedzinie. Dzięki nim rośliny mogły opanować zarówno środowisko lądowe jak i wodne, a ponadto osiągnąć bardzo duże rozmiary. W świetle tematu mojego wypracowania, chciałabym przedstawić jak ważną rolę odgrywa związek budowy danej tkanki z funkcją, jaką wykonuje w ciele roślny.

Aby móc dokładnie przeanalizować powyższe zagadnienie, niezbędne są nam podstawowe wiadomości o podziale tkanek. W świecie roślin istnieje bowiem schematyczny podział tkanek. Ze względu na złożoność budowy, dzielimy je na: jednorodne (proste), zbudowane z podobnych komórek, tworzących jednolite zespoły, np. merystemy, miękisze, kolenchyma, sklerenchyma i niejednorodne (złożone), zbudowane z komórek wielu różnych typów, tworzących jednak funkcjonalną całość, np. epiderma, łyko, drewno.

Biorąc natomiast pod uwagę pochodzenie, wyróżniamy tkanki: pierwotne, które powstają bezpośrednio komórek zarodka np. skórka, merystem stożków wzrostu, drewno pierwotne oraz wtórne – powstające w procesie odróżnicowywania np. miazga korkotwórcza, kambium, drewno wtórne. Trzecim rodzajem i moim zdaniem najistotniejszym jest podział dotyczący zdolności komórek do dzielenia się, przez co wyróżniamy następujące dwa rodzaje tkanek: twórcze i stałe. Tkanki twórcze noszą nazwę merystemów (z gr. meriste – dzielący),ponieważ ich komórki, stale lub sezonowo wykazują aktywność podziałową. Natomiast tkankami stałymi są wszystkie tkanki dojrzałe, w których podziały komórkowe nie zachodzą lub zdarzają się tylko wyjątkowo.

Tkanki twórcze, znajdują się w organach roślinnych w ściśle określonych rejonach, zwanych strefami merystematycznymi, od których pochodzą nazwy poszczególnych tkanek, jak np.: merystem wierzchołkowy, wstawkowy, boczny oraz tzw. tkanka archesporialna czy też kalusowa.Wśród tkanek tych, istnieje podział, o którym już wspomniałam. Wyróżniamy bowiem tkanki twórcze pierwotne oraz tkanki twórcze wtórne. Oba ich rodzaje sprawują bardzo ważną funkcję w świecie roślin. Powodują ciągłą produkcję i zwiększanie się liczby komórek, przez co rośliny mogą rosnąć przez całe życie.Przyrost na długość i grubość jest zapewne bardzo istotny dla każdej rośliny, gdyż takim sposobem może się ona ochronić jak i zyskać "przewagę"nad innymi roślinami. Niewątpliwie w sprawowaniu tych funkcji widoczna jest współzależność budowy danej tkanki z pracą jaką ona wykonuje, jednak ja chciałabym do uzasadnienia tematu mojej pracy posłużyć się przykładami tkanek stałych.

Tkanki twórcze stanowią jednak dla nich niejaki początek, albowiem faktem jest , iż komórki pochodzące z tkanek twórczych różnicują się w tkanki stałe. Wyróżniamy kilka rodzajów tych tkanek: tkanki okrywające, miękiszowe, wzmacniające, przewodzące, zasadnicze oraz wydzielnicze. Każda z nich charakteryzuje się sprawowaniem innej funkcji, jednak już nie takiej jak w przypadku tkanek twórczych. dzięki tkankom stałym, roślina może Bowiem sprawnie transportować pokarm, chronić się przed zniszczeniem czy też głodem, jednak nie jest już – tak jak w przypadku tkanek twórczych – zależna od nich w stosunku do swojego wzrostu czy też grubienia. Widoczną różnicą w przypadku obu rodzajów tkanek jest również budowa, bowiem komórki tkanek stałych są duże i z reguły grubościenne, a nie cienkościenne, jak to w przypadku tkanek twórczych. Dość często są silnie zwakuolizowane, mają małą ilość rzadkiej cytoplazmy, a jądro położone jest przy ścianie komórkowej. Pomiędzy komórkami występują zwykle przestwory międzykomórkowe, czego nie można zaobserwować w komórkach tkanek twórczych. Czasem komórki tkanek stałych są martwe -czyli pozbawione protoplastu. Jednak aby dokładnie wykazać współzależność budowy i funkcji, jakie spełnia dana tkanka, trzeba przeanalizować poszczególne jej rodzaje.

Zacznę od najbardziej rozpowszechnionego jak i zarówno najpierwotniejszego typu tkanki, – - parenchyny, czyli tkanki miękiszowej. Występuje ona we wszystkich częściach ciała rośliny. Komórki tej tkanki są żywe, najczęściej duże, zaokrąglone i posiadają duże wakuole. W cytoplazmie oprócz innych organelli zawarte są również plastydy, które na świetle wykształcają się jako chloroplasty. Ściana komórkowa zbudowana jest głównie z celulozy, pektyn i hemiceluloz. Najczęściej jest ona cienka i złożona tylko ze ściany pierwotnej, choć może się czasem wykształcić ściana wtórna z prostymi jamkami. Pomiędzy komórkami znajdują się mniejsze lub większe przestwory międzykomórkowe. U roślin naczyniowych parenchymą może spełniać różne funkcje i w związku z tym występować w kilku odmianach:

- miękisz zasadniczy, którego rysunek przedstawiłam poniżej – zbudowany jest z cienkościennych, równowymiarowych komórek, które zawierają dużą ilość wakuol. Zajmuje on najwięcej miejsca w roślinie. Dzięki takiej budowie możliwe jest dokładne wypełnienie tym rodzajem miękiszu wszystkich przestrzeni między innymi tkankami w różnych organach np. może być miękisz kory pierwotnej lub rdzeń w młodych łodygach i korzeniach.

- miękisz asymilacyjny (rzadziej: chlorenchyma, bądź miękisz zieleniowy), który występuje głównie w liściach oraz obwodowych częściach łodyg. Składa się on z cienkościennych, zasobnych w chloroplasty komórek.

Dzięki ich występowaniu możliwa jest asymilacja CO2,przez co roślina przeprowadza proces fotosyntezy i produkuje pokarm. U roślin nasiennych występują 3 rodzaje tego miękiszu (ich szkice przedstawiamponiżej):

1. Miękisz wieloramienny – występuje w liściach roślin nagozalążkowych, np. w igłach sosny. Jego wieloramienne, pofałdowane komórki rekompensują małą powierzchnię zewnętrzną liścia, przez co tworzą wewnętrzną, ogromną powierzchnię asymilacyjną.

2. Miękisz palisadowy – występuje u roślin okrytonasiennych, dwuliściennych tuż pod skórką. Jego wydłużone komórki, zawierające dużą ilość chloroplastów i są ustawione prostopadle do powierzchni liścia. Między komórkami są niewielkie przestwory międzykomórkowe. Ten rodzaj miękiszu ma za zadanie dwie funkcje: asymiluje (dzięki obecności chloroplastów) i stanowi "swoisty filtr"(dzięki ścisłym ustawieniu komórek palisadowych, które mają regularny kształt), chroniący przed nadmiarem światła leżący pod nim miękisz gąbczasty.

3. Miękisz gąbczasty – występuje u roślin dwuliściennych oraz jednoliściennych. Zawiera on dużo mniej chloroplastów, niż komórki miękiszu palisadowego. Jego komórki mają kształt nieregularnych brył i stykają się ze sobą stosunkowo małymi powierzchniami ścian. Jednak w ten sposób tworzą bardzo bogaty system przestworów międzykomórkowych, ułatwiających dyfuzję gazów w liściu. Szczególnie duże przestwory znajdują się przy aparatach szparkowych, co sprzyja wymianie gazowej.

- miękisz spichrzowy – to kolejny rodzaj tkanki miękiszowej, który dzięki swej specyficznej budowie umożliwia magazynowanie substancji zapasowych. Jego komórki są luźno ułożone, zaokrąglone, wewnątrz występują centralnie ułożone wakuole. Jednak jego najważniejszym elementem jest duża ilość leukoplastów i chloroplastów, – dzięki którym gromadzone są w nim tłuszcze, białka i skrobia. Ten typ miękiszu występuje w organach spichrzowych, takich jak: bulwy, kłącza, korzenie, owoce, nasiona.

Występuje jednak specyficzna odmiana miękiszu spichrzowego, którą stanowi miękisz wodny(wodonośny), zbudowany z dużych komórek, zawierających olbrzymie wodniczki, w których gromadzona jest woda. Występujące w nim śluzy zatrzymują ją i utrudniają parowanie. Dzięki temu miękisz wodonośny pełni funkcje magazyniera wody. Występuje on w większych ilościach u roślin pustynnych, narażonych na braki wody np. kaktusów, agaw i aloesów.

- miękisz powietrzny – zwany jest inaczej aerenchymą, i pełni funkcje tkanki przewietrzającej. Jego cechą charakterystyczną jest silny rozwój przestworów międzykomórkowych, które często zajmują w tkance więcej miejsca niż