Fragmenty z „Balladyny”, z numerami aktów i scen charakteryzujące Balladynę i Alinę
Akt I Scena II Grabiec o Balladynie:
Wszystkie dziewczęta, które mają małe nóżki,
To mają piękne usta i serca — a właśnie
Ona piękną ma nóżkę…
Akt I Scena III Kirkor o Balladynie i Alinie
Starsza jak śniegi — u tej warkocz cudny
Niby listkami brzoza przyodziana;
Ta z alabastrów — a ta zaś różana —
Ta ma pod rzęsą węgle — ta fijołki —
Ta jako złote na zorzy aniołki,
A ta zaś jako noc biała nad rankiem.
Akt I Scena III Stosunek Balladyny do matki
Byłabym poczwarą
Niegodną twojej ręki, ale piekła,
Żebym się matki kochanej wyrzekła.
Prócz matki, siostry, wszystko ci poświęcę.
Akt I Scena III Wdowa o Balladynie
Lecz Balladyna to samo mówiła
W sercu i w myśli… Wierzaj mi, rycerzu,
I Balladyna kocha matkę starą.
Akt I Scena III Stosunek Aliny do matki
Jeśli mnie wybierzesz,
Szlachetny panie, to musisz obiecać,
Że mię do zamku twojego zabierzesz
Z matką i siostrą… Bo któż będzie matce
Gotować garnek? kto ogień rozniecać?
Ona nie może zostać w biednej chatce,
Kiedy ja będę w pałacach mieszkała.
Patrz, ona siwa jak różyczka biała.
O! widzisz panie… musisz także ze mną
I matkę zabrać…
Akt II Scena I Stosunek Aliny do siostry
O! nie zbliżaj się do mnie z takiemi
Oczyma… Nie wiem… ja się ciebie boję.
Akt II Scena II Wdowa o córkach
Pewnie Balladyna.
Wszak ona pierwsza w kościele i wszędzie
Pierwsza… z organem piosenkę zaczyna.
Alina także pierwsza.
Balladyna to romantyczny dramat autorstwa Juliusza Słowackiego. Opisuje on historię dwóch sióstr, które wspólnie walczą o serce kochanka. Juliusz Słowacki pod przykrywką opisywanych wydarzeń pokazuje, co ludzie gotowi są zrobić dla szczęścia i bogactwa, a także jak trudne są konsekwencje popełnionych zbrodni.
