Młodość jest czasem buntu, co widzimy na przykładzie Cezarego Baryki, bohatera Przedwiośnia Stefana Żeromskiego.
Jego zachowanie jest typowym przejawem młodzieńczej chęci niezależności i indywidualizmu.
Kiedy jego ojciec wybiera się na wojnę i Cezary zostaje sam ze swoją matką, widzimy pierwsze oznaki jego buntu. Robi on wszystko na przekór swojej rodzicielki. Nie chce się jej podporządkować i sprzeciwia się jej słowom.
Nie jest też przykładnym uczniem. Przestaje się uczyć, wchodzi w konflikt ze swoimi nauczycielami, a nawet bije się z dyrektorem swojej szkoły. Aby podkreślić swoją niezależność ślepo przyjmuje też wszelkie idee rewolucji. W ich imię, gotowy jest nawet oddać kosztowności swojego ojca.
Jak widzimy, młodzieńczy wiek z samej natury człowieka skłania nas do buntu i przeciwstawiania się zastanemu przez nas porządkowi. Bunt ten jest chęcią wyrwania się z bezpiecznego, rodzinnego "gniazda" i "wyfrunięcia" w świat zgodnie z własnymi zasadami.
Pisząc naszą odpowiedź warto podzielić ją na następujące części:
