Polarne cząsteczki mają nierównomiernie rozłożony ładunek elektryczny, co powoduje że gęstości ładunku ujemnego w jednym miejscu jest mniejsza, a w innym większa, dzięki czemu cząsteczka taka staje się dipolem elektrycznym.
Przykładowa cząsteczka: [tex]H_2O[/tex]
W przypadku cząsteczek niepolarnych wiązania pozostają spolaryzowane, a moment dipolowy = 0, czyli nie obserwujemy żadnych różnic ładunków elektrycznych w cząsteczce
Przykładowa cząsteczka: [tex]CO_2[/tex]
W zależności od polarności cząsteczki mogą one różnie na siebie oddziaływać
Cząsteczki polarne najczęściej tworzą między sobą wiązania wodorowe lub oddziaływania dipol-dipol
Cząsteczki niepolarne najczęściej oddziałują między sobą słabymi oddziaływaniami van der Waalsa
