Temat: Redagowanie recenzji książki Stefana Żeromskiego ,,Syzyfowe prace" „Syzyfowe prace" to debiutancka powieść Stefana Żeromskiego, która po raz pierwszy została opublikowana w odcinkach w Krakowie w czasopiśmie „Nowa Reforma" w 1897 roku (od 7 lipca do 14 października). Ze względu na cenzurę ukazała się pod pseudonimem autora - Maurycy Zych. Wydanie książkowe miało miejsce we Lwowie w 1898 roku. Natomiast w zaborze rosyjskim pojawiła się dopiero w 1909 roku pod tytułem ,,Andrzej Radek, czyli syzyfowe prace". Tytuł powieści jest aluzją do mitologicznego króla Koryntu - Syzyfa. Oznacza męstwo, upór i wytrwałość klerykowskiej młodzieży, która pozbawiona pomocy starszego pokolenia, , zastraszonego i nastawionego ugodowo do carskich zarządzeń, podejmuje samotnie walkę z zaborcą. Syzyfową, czyli nadaremną pracą, są również zabiegi rusyfikacyjne Rosjan. Książka zawiera pewne elementy autobiograficzne, gdyż pomysł napisania jej podsunęły pisarzowi jego przeżycia. Jednak nie można całkowicie utożsamiać autora z głównym bohaterem - Marcinem Borowiczem. Jest obrazem szkoły w czasie zaborów z lat siedemdziesiątych XIX wieku po upadku powstania styczniowego - w okresie natężonej polityki rusyfikacyjnej. Fabula wciaga od samego początku. Główne wątki utworu to: walka z rusyfikacją, dzieje Marcina Borowicza i jego przemiana, droga do wiedzy Andrzeja Radka. Interesującymi postaciami, oprócz wyżej wymienionych, są jeszcze: Bernard Zygier, Anna Stogowska zwana „Birutą”, Tomasz Walecki zwany „Figą" oraz polscy nauczyciele - Sztetter, Majewski, Wiechowski, Paluszkiewicz. Marcin Borowicz jest bohaterem dynamicznym – początkowo ulega działaniom Rosjan, ale później (pod wpływem Bernarda Zygiera) staje się gorliwym patriotą. Wielkie wrażenie wywiera upór w dążeniu do zdobycia wykształcenia Andrzeja Radka - syna biednego fornala. Zdumiewająca jest odwaga Bernarda Zygiera, który w czasie lekcji języka polskiego recytuje „Redutę Ordona” oraz Tomasza Waleckiego protestującego przeciwko kłamstwom na temat katolickich zakonnic głoszonych przez Kostriulewa. „Biruta" to tajemnicza dziewczyna, pierwsza miłość Marcina, która niespodziewanie wyjeżdża w głąb Rosji. Polscy nauczyciele są zastraszeni, boją się stracić pracę w rosyjskiej szkole albo ulegli mechanizmowi rusyfikacji. Žeromski w „Syzyfowych pracach” ukazał bogactwo ludzkich uczuć: wielki patriotyzm, miłość do matki, dziewczyny, ojczystej przyrody, przyjaźń, współczucie, ale także nienawiść uczniów do rusyfikacji. Utwór posiada wiele walorów artystycznych. Autor zamieścił w nim żargon uczniowski, zwroty gwarowe, rusycyzmy. Plastyczne opisy przyrody polskiej stworzył dzięki przenośniom, porównaniom i epitetom. Zastosował różne odmiany komizmu. Uważam, że warto przeczytać tę powieść, gdyż. - - (Zakończenie napiszcie sami - 2-3 zdania.)​