Uważam, że nie będąc sobą niewątpliwie stajemy się niewolnikami formy.
Pozbywając się siebie samego wpadamy w jakiś schemat do którego chcemy dążyć lub jaki został nam przedstawiony jako właściwy. Nie jest to więc nasze wewnętrzne działanie, a zniewolenie narzuconą odgórnie formą.
Jedynie postępując zgodnie z własnym sercem i sumieniem jesteśmy całkowicie wolni od formy. Kiedy tylko ulegamy obcym schematom lub działamy w celu przyporządkowania się innym, forma nieuchronnie zarzuca na nas sidła.
Nie powinniśmy się bać być sobą, ponieważ nasze szczere działanie często prowadzi do wewnętrznego szczęścia i czyni nas rzetelnymi osobami, które nie ukrywają swoich prawdziwych uczuć.
Pisząc naszą odpowiedź warto podzielić ją na następujące części: