Odpowiedź:
Motyw dworu jest jednym z najczęściej pojawiających się motywów w literaturze polskiej. Niemal w każdej epoce znajdzie się jakiś utwór przywołujący obraz dworku i życia jego mieszkańców. Ich autorzy, opisując styl życia ziemiaństwa polskiego, chwalą go albo krytykują. Dwór stał się symbolem nie tylko życia szlacheckiego, ale także kultywowania tradycji, zwyczajów czy oazą życia rodzinnego. Stanowi on swoisty znak polskości. Życie, które się w nim toczy, jest pełne rozrywek, sielanki, beztroski, komfortu. Wśród bohaterów "Przedwiośnia" Stefana Żeromskiego również znajdziemy przedstawicieli ziemiaństwa. Jedną z trzech części powieści autor poświęca na opisanie życia i obyczajów panujących w dworku Wielosławskich w Nawłoci, do którego zaprasza Cezarego
Przybywając z Cezarym do Nawłoci, poznajemy ludzi należących do dwóch grup ziemiańskich. Żyją tam obok siebie ci, którzy kiedyś utracili swoje majątki jak np. Karolina Szarłatowiczówna oraz ci, którzy nadal wiodą dostatnie, dworskie życie jak Wielosławscy. Żeromski przedstawia wyidealizowany obraz ich życia. Toczy się ono beztrosko. W Nawłoci dominuje przepych i dostatek. Mieszkający tam ziemianie urozmaicają sobie czas flirtowaniem, udziałem w różnych balach, przejażdżkach konnych, graniem w karty, spotkaniach towarzyskich czy spacerach. Trwa tam niczym niezmącona sielanka, odczuwa się spokój, serdeczność i gościnność. W dworku Wielosławskich panują wszystkie staropolskie zwyczaje, jak np.: posiłki wyznaczające pory dnia, poobiednia drzemka, czy późne wstawanie po nocnych zabawach - "Obiady, kolacje, śniadania i podwieczorki trwały niemal przez cały dzień. Wstawano dosyć późno." Na życie mieszkańców Nawłoci nie wpływa w ogóle to, co się dzieje poza jej granicami.
Wyjaśnienie:
Myślę że Dobrze
