Odpowiedź :
Odpowiedź:troche nie wiem jak ci pomóc ziomek
Wyjaśnienie:
bo w sumie to słabo sie na tym znam , ale to może ci pomóc
Dominująca w PRL doktryna marksistowska bardzo silnie akcentowała wysoką racjonalność makroekonomiczną gospodarki nazywanej socjalistyczną. Jej przewaga nad gospodarką rynkową miała się wyrażać m.in. w bezkryzysowym oraz proporcjo- nalnym rozwoju przy pełnym wykorzystaniu dostępnych zasobów. W konsekwencji systematycznie miał wzrastać poziom życia ludności [Dobiegała-Korona, 1990, s. 22]. Tymczasem doświadczenia ZSRR z lat trzydziestych i kolejnych dekad dwudziestego wieku oraz krajów satelickich po 1950 roku wyraźnie wskazywały na rozmijanie się teorii z praktyką. Wbrew nadziejom związanym z szeroko rozbudo- wanym systemem centralnego zarządzania i planowania regułą stały się silne wahania wzrostu gospodarczego oraz narastające dysproporcje gałęziowe i regio- nalne, a ich konsekwencją były niski poziom życiowy ludności oraz rosnący dystans w stosunku do krajów rozwiniętych o gospodarce rynkowej. Problemy te w przeko- nujący sposób przedstawił w swoich pracach wybitny ekonomista węgierski János Kornai [1986, s. 151].
W Polsce pierwsze oznaki niewydolności narzuconego po drugiej wojnie światowej systemu gospodarczego pojawiły się już na początku lat pięćdziesiątych. W konsekwencji przystąpienia do forsownego uprzemysłowienia i kolektywizacji rolnictwa nasilały się niedostatki podstawowych artykułów konsumpcyjnych. Tzw. socjalistyczna industrializacja, która zgodnie z radzieckim wzorcem na pierwszym planie postawiła rozwój przemysłu ciężkiego, szybko doprowadziła do licznych dysproporcji i niedoborów w całym przemyśle, ograniczając podaż wielu podsta- wowych produktów. Narzucona chłopstwu i realizowana bez odpowiedniego przygotowania gospodarczego i społecznego kolektywizacja była powodem gwałto- wnego spadku produkcji rolniczej [Kaliński, 1987, s. 255].
Drastyczne niedobory na rynku dóbr konsumpcyjnych, w połączeniu z takimi zjawiskami, jak: nadmierne zagęszczenie i niski poziom wyposażenia mieszkań oraz złe warunki pracy były powodem, obok żądań o charakterze wolnościowym, krwawych wystąpień robotniczych na ulicach Poznania w końcu czerwca 1956 roku. Podobne przesłanki, wzmocnione wysoką podwyżką cen deficytowego mięsa i jego przetworów, stały się podstawą wybuchu niezadowolenia społecznego w połowie grudnia 1970 roku. Miejscem tragicznych wydarzeń stały się miasta Wybrzeża, a wynikiem starć demonstrantów z milicją i wojskiem było kilkadziesiąt ofiar śmiertelnych. Zajścia te położyły kres czternastoletnim rządom Władysława
Kryzys gospodarczy w latach 1979-1982 zwiastunem upadku PRL 5
Gomułki